Хочаце ўспомніць? Ну добра. Сабчак пайшла ў палітыку, так. Многія думалі: не верце, гэта проста гульня. Я паверыў, наіўны. Мітынгі-шмитинги, апазіцыя ўсякая. Занесла дзяўчыну.
На мітынгах яшчэ і знаёмяцца, ведаеце. Яна пазнаёмілася з Максімам Вітарганам, яны палічылі, што ў іх шмат падобнага, што ў поглядах на жыццё яны дапаўняюць адзін аднаго. Любовь-морковь, і ўсе справы. Нараджэнне сына! Ідылія, а не сям'я.
Адначасна Ксенія зарэкамендавала сябе сур'ёзнай палітычнай журналісткай. Сышла на «Дождж», рабіла інтэрв'ю. Апынулася вельмі інфармаванай асаблівай, разумнай, рэактыўнай. Да таго рэактыўнай, да таго разумнай, што аж пайшла на выбары. Ну а каму яшчэ ісці, Навальнаму?
Праўда, перад гэтым пад выглядам здымак дакументальнага фільма пра славутага бацьку сустракалася з першай асобай дзяржавы. Пра што яны там гаварылі, ніхто не ведае, толькі Ксенія раптам ні з таго ні з гэтага ўпісалася ў прэзідэнцкую кампанію.
Выйшла ў людзі, на ўсенароднае пасмешышча, пад свіст і цюгаканне публікі. Яе гнабілі там политпропагандисты, выстаўлялі на смех, але яна трымалася як алавяны салдацік. Плакала, аблівала вадой Жырыноўскага, гнуў сваю лінію.
Аказалася ўсё гэта пшыкам, адным вялікім фейк, договорняком. Атрымаеце свае 1,69 адсотка і распішыцеся, вы вольныя. Вы зрабілі сваё выдатнае собчачье справу, можаце сыходзіць. Яна і сышла, бегла прэч з палітыкі. Назад у свой любімы, надзейны, цёплы гламур. Дзе яе ўжо чакалі.
Цяпер Першы канал і «Пусть говорят». Кажаце што хочаце, але яна ўжо ў топе. Яна вам дасць рэйтынг, спакусіць малых гэтых, адцягне, абудзіць, пазабавіць як трэба, як вучылі. Разьвядзецца, звядзецца. Там паспрабавала, тут, яшчэ дзе-небудзь. Страказа Сабчак: ты ўсё спявала - гэта справа, так ідзі ж попляши. Вось яна і скача.