Сёння стала вядома, што знакаміты чэшскі спявак Карэл Готт памёр на 81-м годзе жыцця пасля працяглай барацьбы з ракам. Выступаць ён пачаў яшчэ ў 50-х гадах і хутка стаў папулярны на радзіме. Следам слава Готта распаўсюдзілася на іншыя краіны - толькі ў СССР было прададзена 4,5 млн асобнікаў альбома «Карэл Готт». Ўлюбёнец публікі адрозніваўся пазітыўным настроем, адданасцю свайму рамяству і прыродным талентам. вырашыў успомніць артыстаў, якія пайшлі з жыцця у 2019 годзе, чые імёны застануцца ў нашай памяці надоўга.
Юлія Началава
Дзяўчынка нарадзілася ў музычнай сям'і - тата быў кампазітарам, а мама спявачкай. З двух гадоў Юлія займалася музыкай, а ўжо ў 10 выйграла прэстыжны ў СССР конкурс дзіцячых талентаў «Ранішняя зорка». Тады ж сям'я з Варонежа пераехала ў Маскву, дзе працягнулася кар'ера Юліі. Праўда галавакружны ўзлёт ў дзяцінстве павярнуўся забытьем ў дарослым узросце. Апошнія гады Началава зарабляла выступамі на карпаратывах і рэкламай у сацыяльных сетках. Пасля пакутлівай смерці да спявачкі зноў звярнулася ўвагу публікі - атрыманыя грошы пойдуць на ўтрыманне дачкі Веры, выхоўваем бацькам.
Марк Захараў
Напэўна ў кожнага ў галаву прыходзіць хоць адзін фільм пры згадванні прозвішчы рэжысёра. «Той самы Мюнхгаўзен», «Звычайны цуд», «12 крэслаў» - гэтыя працы сталі класікай савецкага кіно. Гады працы ў Ленкоме і Тэатры сатыры сталі ключавымі ў кар'еры рэжысёра - менавіта з іх пачаўся яго імклівы кар'ерны ўзлёт. Будучы ўжо пажылым паважаным чалавекам, ён стаў выкладаць рэжысуру ў ГІТІСе - сваёй альма-матэр. Прыхільнікам творчасці ён назаўжды запомніцца арыгінальным бачаннем тыповых сцэн, увагай да дэталяў фільма і ўзаемадзеянню паміж персанажамі.
Уладзімір Этуш
Яшчэ ў дзяцінстве Уладзімір Абрамовіч зацікавіўся тэатрам. У школе ён гуляў у спектаклях па матывах класікі - асабліва яму падабалася «Маска» Чэхава. Скончыўшы школу, будучы мэтр змяніў кірунак з акцёрства на рэжысуру і спрабаваў паступіць у Дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва. Праваліўшыся на ўступных іспытах, ён пайшоў вольным слухачом ў «Шчупака». Аднак намеры вучыцца перапыніла вайна - Этуш падахвоціўся добраахвотнікам на фронт, прайшоў тысячы кіламетраў, змагаючыся за свабоду радзімы, але ў 1943 быў паранены і камісавалі па стане здароўя. Год праз Этуш вярнуўся на чацвёрты курс вучылішча і па заканчэнні атрымаў працу ў тэатры Вахтангава. Цэлыя × 72 гады, да 93 гадоў, толькі ўявіце, ён прапрацаваў у родным тэатры. У апошні шлях генія праводзілі бясконцымі апладысментамі, як прынята ў акцёрскім асяроддзі.
Вілі Токараў
Жыццё гэтага артыста перавярнулася з ног на галаву, калі ён эміграваў у ЗША ў сярэдзіне 70-х. Мужчыну, які не ведаў англійскай мовы, давялося блага - грошай на годнае жыццё не хапала. Аднак крок за крокам ён змог назапасіць капітал, вывучыў замежную мову і адкрыў уласную студыю гуказапісу. «Хмарачосы, хмарачосы, а я маленькі такі». Токараў спяваў для рускіх эмігрантаў, стаўшы іконай Брайтан Біч - любімага эмігрантамі раёна Нью-Ёрка. Толькі ў 90-я яго музыка стала папулярная ў Расіі, тады музыкант вырашыў вярнуцца на радзіму і працягнуць творчасць тут.