- Вы не толькі вядзеце праграму, але і практыкуеце астралогію. Што вам бліжэй?
- Вядома, практыка бліжэй. Астралогіі ў маім жыцці больш, чым тэлебачання. Гэта два розныя роду працы. Тэлебачанне - трыбуна, якая дапамагае маёй прафесійнай місіі: папулярызацыі навукі астралогіі. Я лічу важным для сябе распавядаць людзям пра тое, што такое сапраўдная астралогія. Паказваць астролага такім, які ён ёсць, - сучасным, адэкватным чалавекам, а не смешным барадачом у каўпачку з зоркамі, як ўспрымалі да пэўнага часу. Але акрамя гэтага для мяне праграма яшчэ дадаткова нясе шмат цікавага і карыснага. Напрыклад, магчымасць адчуць сябе красуняй, якую дораць класныя грымёры і стылісты. Я ўжо зараз за дзесяць гадоў жыцця ў эфіры да гэтага прывыкла. Гэта вялікае жаночае задавальненне - убачыць сябе ў кадры прыгожай, пачуць, як ты ўсім падабаешся. Выдатны дадатковы бонус.
- Васіліса - гэта ж ваш псеўданім?
- Так. Некалі ў астралагічным свеце псеўданім быў нормай, свайго роду добрым тонам. Ну і гэтаму яшчэ паспрыялі пэўныя смешныя фактары. У пачатку нулявых я актыўна пісала для прэсы. Цяпер ужо пад паўтысячы матэрыялаў. І нейкі час падпісвалася сваім прозвішчам. І вось аднойчы давялося пісаць артыкул-даследаванне на тэму маніякальнай псіхіятрычных праяў. І калі я гэты артыкул напісала, мне мой муж катэгарычна забараніў падпісвацца сапраўдным імем і прозвішчам. Дзеля майго ж дабра. А раптам нядобрая хваля падымецца? А раптам людзі з адхіленнямі прачытаюць гэтую артыкул і няслушна зрэагуюць ... Я тады, уласна, і прыдумала сабе псеўданім. Прычым ўзяла прозвішча Валодзіна - накрылася прозвішчам майго мужа.
Васіліса Валодзіна, Ларыса Гузеева і Ружа Сябитова ўжо дзесяць гадоў з'яўляюцца калегамі па праграме «Давай пажэнімся!»
Фота: асабісты архіў Васілісы Валодзіна
- Кажуць, што вы з астралагічнае пункту гледжання чакалі мацярынства каля трох гадоў. Гэта праўда?
- Так, мы сапраўды планавалі другога дзіцяці, але быў перыяд даўжынёй у тры гады, які я прапускала свядома.
- Не страшна было нараджаць у сорак гадоў?
- Зусім не. Мой асабісты вопыт родаў у сорак апынуўся значна камфортней, чым у 27. Гэта ж мой другое дзіця, разумееце? І, у прыватнасці, менавіта таму мы з нараджэннем Вячаслава так сур'ёзна падышлі да пытання. Хоць, вядома, прыйшлося перанесці прэсінг з боку блізкіх, тыпу «калі ж вы другога народзіце?». Ну і, само сабой, чалавечых страхаў ніхто не чужы. Але я па вопыце сваёй працы разумела, што ёсць час, калі не трэба спяшацца. І пакуль ні разу не пашкадавала.
Як кажа сама Васіліса, знаёмства з мужам Сяргеем адбылося дзякуючы астралогіі. Зараз пара выхоўвае дачку і сына
Фота: асабісты архіў Васілісы Валодзіна
- Вы неяк сказалі, што не будзеце спрачацца з тымі, хто кажа, быццам цяжарныя жанчыны горш цямяць. Гэта аб'ектыўна так? І як было ў вас?
- Так, гэта сапраўды так. Гэта фізіялогія. Навошта з гэтым спрачацца? Як спрачацца з тым, хто мацней - мужчына ці жанчына? Мужчына фізічна мацней. Тое ж самае з цяжарнай жанчынай. Яна сапраўды пачынае горш цяміць. Таму што рэсурсы арганізма ідуць на іншае. Я працягвала працаваць фактычна да самых родаў. І недзе на трэцім месяцы аднавіла кансультацыі. Але бытавыя рэакцыі ў цяжарнай жанчыны сапраўды іншыя - часцей за кубкі выпадаюць з рук, яна становіцца больш рассеянай, больш санлівай. Прынамсі мой асабісты вопыт і вопыт тых, каго я ведаю, кажа менавіта пра гэта.
- Дзеці не перашкода ў прафесіі тэлевядучай і астролага?
- Дзеці наогул не перашкода. Дзеці - гэта шчасце. Тут пытанне, для каго і што галоўнае. Для мяне дзеці - галоўнае першапачаткова. І прафесія другасная ў адносінах да сям'і і дзецям. Праца за грошы - гэта перш за ўсё маё сродак выжывання ў свеце, магчымасць карміць дзяцей. І ў другую чаргу гэта поле майго асабістага цікаўнасці і цікавасці. Маё развіццё, мая рэалізацыя. Мая запал, за якую яшчэ і плацяць. Тое, што ўсе гэтыя фактары разам сышліся, проста цудоўнае скрыжаванне абставінаў.
Вікторыя, дачка Васілісы, зараз старшакласніца. Дзяўчына захапляецца баскетболам, пры гэтым часта просіць маму пра ўрокі астралогіі
Фота: асабісты архіў Васілісы Валодзіна
- У старэйшай дачкі Вікторыі, як вы казалі, крызіс пераходнага ўзросту пачаўся ці ледзь не з дзяцінства. Што сёння?
- Гэта стан нас ужо пакінула гады два таму. І я пацвердзіла меркаванне аднаго вядомага псіхолага, які кажа, што ў дзяўчынак падлеткавы ўзрост часцей за ўсё праходзіць складаней, чым у хлопчыкаў. Таму што дзяўчаты больш эмацыйныя, яны ўтрапёнае натуры. Зараз Віка вельмі вырасла і змянілася, стала зусім іншай. Змагла паўней праявіць сябе. Наогул падлеткам складана жыць. Ліхаманіць іх, бедных, і ўсю сям'ю разам з імі. Добра, калі гэта ўсё сканчаецца.
- Чым сёння захапляецца Вікторыя?
- Зараз баскетболам. Але відавочна гэта не будзе яе прафесіяй. На жаль, сучасная сістэма адукацыі прымушае дзіцяці захапляцца ўрокамі у асноўным. І як ні спрабуюць сысці ў бок прадметнай спецыялізацыі, гэта не прымушае захапляцца прадметамі. Не вельмі рацыянальна ўладкованая праграма. Да лета мінулага года яна захаплялася тым, каб здаць бліскуча выніковую атэстацыю. Цяпер яна захапляецца, як і ўсякі вучань дзясятага класа, каб да ліпеня падрыхтавацца і здаць іспыты. Як ні жудасна прагучыць. А для сябе яна захапляецца (па сакрэце) картачнымі варожбамі і робіць расклады ўжо на прыстойным узроўні. Віка вельмі просіць мяне пачаць яе навучаць астралогіі вось ужо апошні год. А я з-за недахопу часу спрабую отбояриваться ад гэтага пытання. Прапаную ёй пачытаць кнігі нейкія, нешта і некуды накіраваць, але на самой справе ўнутрана, вядома, разумею: калі займацца, то трэба гэта рабіць сістэмна. А баюся, што ў мяне не хопіць часу і сіл. Гэта трэба, але пакуль яшчэ мама не сабралася.
Адным з прыемных бонусаў працы на ТБ Васіліса лічыць магчымасць адчуць сябе ў кадры красуняй
Фота: асабісты архіў Васілісы Валодзіна
- А як жа дынастыя?
- Мяне ніколі не прымушалі. Бацькі не душылі ў бок нейкай канкрэтнай прафесіі. Таму і ў мяне жаданне прымусіць дзяцей ісці маім шляхам адсутнічае. Але, вядома ж, гэта было б выдатна.
- Вы вярнуліся на здымкі праз некалькі месяцаў пасля нараджэння другога дзіцяці. А хто глядзеў за дзецьмі?
- Калі даць волю маім любімым калегам, ім бы хацелася, каб я нарадзіла прама ў студыі і можна было зрабіць выдатны сюжэт. Але такой магчымасці я ім не дала. А вось хто глядзеў за дзецьмі? Старэйшай дачкі ўжо трынаццаць гадоў было, калі Слава нарадзіўся. Здымкі праходзяць некалькі дзён у месяц. І сказаць, што я сыходзіла на здымкі як на вайну на паўгода і дзеці мяне не бачылі - не, такога не было. Так, ты вырываешся на некалькі дзён. Слава быў у гэты момант са мной. Віка - у бабулі. Усе астатнія 24 дні ў месяц я ўсё-ткі прысутнічала побач.
- Не сакрэт, што за дзесяць гадоў існавання праграмы вас палюбілі мільёны. Вы адчуваеце гэтую любоў?
- Адчуваю. Мне ў гэтым сэнсе вязе. Мне дастаецца нейкае пазітыўнае ўвага. Са мной вітаюцца, сустракаюць усмешкай, цёпла вітаюць. Часам увагу крыху больш парушае асабістыя мяжы, што мне хочацца. Я шмат гадоў да гэтага хваравіта абвыкала (не заўсёды хочацца, каб у той момант, калі сядзіш у рэстаране або тэатры, нехта невядомы цябе панібрацкія ляпаў па плячы або спрабаваў цалаваць у вусны цукровыя). Ёсць некаторыя выдаткі вядомасці. Але ў цэлым я разумею чаму. Прычына ўсё ж - цёплае стаўленне. І гэта прыемна.
- Якія ў вас адносіны з Ларысай Гузеева і Розай Сябитовой за межамі студыі?
- Даволі цёплыя. Мы, можа быць, не сустракаемся, ня распіваць чаі (хоць часам здараецца). Але гэта дакладна прыемныя адносіны. Амаль як у далёкіх сваякоў: ты разумееш, што яны дзесьці ёсць, можа, няхай ты з імі не бачышся рэгулярна, але ўсё роўна ад аднаго факту іх існавання добра. За гэтыя дзесяць гадоў, мне здаецца, нашы ўзаемныя пачуцці адужэлі. Ні ў каго не выпрацавалася адзін да аднаго ўстойлівага агіды або непераадольнай стомленасці. Мы - гэта пастаянная прафесійную сераду зносін адзін для аднаго. Некалькі дзён у месяц, але дзесяць гадоў.