Дзяніс, вы любіце казкі?
Дзяніс: Вядома! Я вельмі сентыментальны чалавек, а ў казках дабро заўсёды перамагае зло. А сёння, як мне здаецца, мы залішне рэалістычна жывем, вельмі брутальна, а часам і жорстка. Таму я рады, што з'явілася магчымасць зняць казку на песню «Дзіўны сон». Больш за тое, я заўсёды марыў сыграць прынца! (Смяецца.)
- У дзяцінстве ў якую казку марылі трапіць?
Дзяніс: Там, дзе ўсё на халяву. (Смяецца.) «На шчупакова казанне» або ў гісторыі з чароўнай палачкай ... Але з часам я зразумеў, што чароўная палачка - гэта мы самі. Я неяк успамінаў пра свае дзіцячых марах. Прычым пра такія, якія былі для мяне нерэальнымі, гэта значыць яны ажыццяўляліся толькі пры наяўнасці чароўнай палачкі. І зараз я магу сказаць, што ўсе мае нерэальныя мары спраўдзіліся яшчэ гадоў 10 таму. Проста трэба верыць і, вядома ж, працаваць.
.
- Як з'явілася ідэя сюжэту «Дзіўнага сну»?
Дзяніс: Ідэя з'явілася ў рэжысёра Аляксандра Игудина. А потым аўтар вершаў песні Міхаіл Гуцарыеў дадаў свае вельмі добрыя ідэі: прыдумаў, як я трапляю ў мінулае і мяне ніхто не бачыць, акрамя прынцэсы. Мне вельмі спадабалася. Звычайна я выконваю песні, якія сам і пішу. А тут кампазіцыя была напісана не мной. Больш за тое, магу сказаць, што гэта не проста тэксты, а прыгожыя вершы з выдатнай мелодыяй, якую напісаў Сярожа Ревтов. І для мяне такія адчуванні былі вельмі свежыя. Я адчуў велізарнае задавальненне.
- Відэа здымалі ў Санкт-Пецярбургу, дзе шмат казачных месцаў ...
Дзяніс: Санкт-Пецярбург - казачны горад! Мы хацелі знайсці нейкія чароўныя сады і спыніліся ў Паўлоўскі. Палац, з якога я з'яўляюся, - гэта бастыён імператара Паўла, дзе ён гуляў са сваімі салдатамі ў вайну. Бастыён адноўлены гэтак жа, як і шыкоўны сад, па якім калісьці хадзілі вялікія людзі. Нам хацелася ўзнавіць атмасферу «Алісы ў Краіне цудаў» Бертана, з такімі ж насычанымі фарбамі. Я ведаю, што рэжысёр відэа спецыяльна хадзіў у Эрмітаж і выглядваў палатна сярэднявечнай эпохі, каб перадаць каляровае адчуванне таго часу. У нас у масоўцы здымаліся сапраўдныя рэстаўратары гістарычных падзей. Спачатку мы похихикивали над імі, а калі зразумелі, што людзі гэтым жывуць, паглядзелі на іх зусім па-іншаму. Рэстаўратары былі настолькі арганічныя ў кадры, што ў мяне склалася поўнае адчуванне Сярэднявечча.
.
- Ці змаглі б жыць у тыя стагоддзя?
Дзяніс: Так, як у маім кліпе, - так, а наогул, напэўна, няма. (Смяецца.)
- Падчас працы над кліпам вы сталі бацькам. Напэўна, проста разрываліся паміж жонкай і працай?
Дзяніс: Даніэль нарадзіўся 24 верасня, калі кліп ужо мантавалі. Гэта фантастычныя адчуванні! Гэта яшчэ адна казка, у якую я трапіў, чаму шалёна задаволены! У кліпе ў мяне адна прынцэса, а ў жыцці - іншая. (Смяецца.) Непаўторная мая жонка, якая падарыла мне сына! Для мяне гэта вельмі важна! Я ўсіх сваіх дзяцей люблю, у мяне іх трое. І гэта шчасце.
- А ваша мама, напэўна, таксама шчаслівая і ўсяляк вам дапамагае?
Дзяніс: Вядома! Бабуля разам з жонкай і сынам дома. Летает, пырхае, для яе гэта шчасце.
- Адпачынак ўзяць не плануеце, каб падтрымаць сям'ю?
Дзяніс: Не, цяпер не да адпачынку. Рыхтуюся да свайго першага сольнага канцэрта, які адбудзецца ў Піцеры ў лютым. Усе чакаюць гэтай падзеі, і ў першую чаргу я.
- Гэта значыць дзіўны сон быў у руку?
Дзяніс: Да!