Пакуль мне рыхтуюць дакументы на студэнцкую візу, паралельна мы спрабуем вырашыць візавае пытанне і для маёй мамы. Па ўзросце ёй лёгка (як нам здавалася) можна аформіць пенсійную візу. Прынамсі, усе сайты радасна распісваюць любаты жыцця людзей сталага ўзросту ў Тайландзе, а таксама тое, як урад, каб прыцягнуць багаценькіх пенсіянераў да сябе ў госці, палегчыла ім працэс атрымання віз. На справе ўсё аказалася не зусім так. А калі быць дакладнай - зусім не так.
Аказваецца, для атрымання пенсійнай візы супрацоўнікі иммигрейшн офіса патрабуюць ўсяго-нічога: наяўнасць у пенсіянера ў тайскім банку рахункі на 800 тысяч бат. Прычым, каб грошы ляжалі там як мінімум тры месяцы. Па шчаслівай выпадковасці прыкладна такая сума знайшлася ў мамы - праўда, у расійскім банку. Аднак калі мы зрабілі запыт, як перавесці гэтыя грошы ў Тайланд, нам адказалі: легальна - амаль ніяк. Бо спачатку трэба атрымаць дазвол ад расійскай падатковай службы (давёўшы папярэдне, што грошы гэтыя без крымінальнага мінулага). Потым - невядомымі шляхамі адкрыць рахунак у тайскім банку (яго без пенсійнай або любы іншы доўгачасовай візы не адкрываюць). Карацей, замкнёнае кола атрымліваецца. Каб разабрацца ва ўсіх гэтых нюансах, можна пайсці ў любую юрыдычную кантору на Пхукет, якая ўсяго-то за 20 тысяч бат паспрабуе вырашыць пытанне з пенсійнай візай на бліжэйшы год (кошт у тайскім банку тым не менш усё роўна павінен мець месца быць).
Карацей, як ні круці, толькі студэнцкая віза - самы просты легальны спосаб знаходзіцца на тэрыторыі Тайланда калі заўгодна доўга. Да таго ж нон імігрант-ED дае магчымасць атрымаць, да прыкладу, тайскія правы на кіраванне аўто. Або жа адкрыць праславуты рахунак у банку.
Адна праблема: вучыць англійскую або тайская мая мама зусім не збіраецца. Але і гэтае пытанне, аказваецца, вырашаецца проста. З уладальніцай адной з моўных школ мы хутка знаходзім агульную мову, ужо выбачайце за таўталогію: яны робяць візу для маёй мамы, а наведваю курсы я, яе дачка. Каб не паўтарацца (я бо аплаціла ўжо гадавы курс ангельскай для сябе, каханай), на гэты раз выбіраю ўжо італьянскі мову. Эх, зараз галоўнае - знайсці лішнія пару-тройку гадзін у суткі, каб паспець усё і ўся.
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.