Наш візіт у шпіталь супаў з чарговай вакцынацыяй. І на гэты раз я сур'ёзна падрыхтавалася да гэтай працэдуры. Яшчэ падчас нараджэння Стэфану зрабілі шэраг прышчэпак, пра што паведамілі мне ў вуснай і пісьмовай форме. Тады ж мне выдалі графік ўсіх астатніх прышчэпак. Адправіўшы яго ў Маскву усёведны сяброўцы, я з палёгкай уздыхнула: усё тое ж самае, што і ў Расіі, ніякіх нечаканасцяў. Таму і аддалася ва ўладу тайскіх лекараў. Дзейнічаюць яны як добра адладжаны механізм: за пару дзён да чарговай прышчэпкі абавязкова тэлефануюць і нагадваюць аб неабходнасці прыехаць у шпіталь. Ужо пасля прышчэпкі выдаюць лісточак са спісам таго, што можа здарыцца з дзіцем (галоўнае, вядома, павышэнне тэмпературы) і як трэба рэагаваць.
... Аднак тым часам у расійскай прэсе разгарэліся неабыякі запал з нагоды неабходнасці прышчэпак наогул і некаторых з іх у прыватнасці. Таму прыйшлося адкласці ўсе справы і павывучаем пытанне самастойна - чым жа там, у рэшце рэшт, прышчапляюць майго сына.
Дык вось, параўнаўшы дзве табліцы, я зразумела, што сяброўка мела рацыю. Сапраўды, у Тайландзе дзеткам робяць усё тыя ж прышчэпкі, што і ў Расіі. Нават ад туберкулёзу пры нараджэнні (хоць я тут чытала ў адной прапагандысцкай нататцы, што такія прышчэпкі засталіся толькі ў РФ, самай адсталай краіне на планеце, а больш - нідзе). Як бачыце, няпраўда.
Лекары шпіталя папярэджваюць аб прышчэпках за пару дзён. Вось так выглядае дзіцячае аддзяленне, дзе трэба чакаць сваёй чаргі.
Адзінае адрозненне, якое я знайшла, - гэта прышчэпка ад японскага энцэфаліту. Яе ў Тайландзе робяць ўсім дзецям. Таксама існуе яшчэ шэраг прышчэпак, якія накшталт як неабавязковыя, але лекар абавязаны прапанаваць і іх. Напрыклад, ад пнеўманіі і ад ротовирусных інфекцый (здаецца, так). У дадзеным выпадку бацькі самастойна выбіраюць, варта іх рабіць ці не. Пасля нарад з сяброўкамі па скайпе мною было вырашана ад дадатковых прышчэпак адмовіцца. Лекар не стаў настойваць, толькі зрабіў запіс у індывідуальнай кніжачцы вакцынацыі, якая ёсць у кожнага дзіцяці (гэта - акрамя звычайнай электроннай карты, якая захоўваецца ў кампутарнай базе шпіталя і якую пры жаданні можна папрасіць скінуць табе на флэшку або банальна раздрукаваць).
Я ж кажу, яны будысты, гэтыя тайскія медыкі. І да ўсяго ставяцца спакойна, часам нават залішне. Не хочаш рабіць тую ці іншую прышчэпку, лекар проста ўсміхнецца: «Up to you». Маўляў, ваш дзіця, вам і вырашаць. Ніякіх пісьмовых адмоваў, як у Расіі, - гэтага нічога няма. Роўна як і ў школе (дзіцячым садзе) у вас не стануць патрабаваць, каб дзіця было ў абавязковым парадку прышчэплены ( «А то адключым вам гарачую ваду»).
Ну і раз ужо мы даехалі да шпіталя, то я вырашыла даведацца, калі ж, нарэшце, мы зможам разам са Стэфанам здзяйсняць заплывы ў моры - у рэшце рэшт, менавіта дзеля гэтага мы і пераехалі ў Тайланд. А вось у гэтым пытанні наш лечыць лекар быў нечакана катэгарычны ...
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.