Запіскі тайскай матулі: «Настаўнік англійскай амаль валяўся па падлозе ад смеху»

Anonim

З тых часоў, як Стэфану дазволілі купацца ў моры, паездкі на пляж сталі абавязковым штодзённым рытуалам (прынамсі, на бліжэйшыя некалькі месяцаў, пакуль не пачаўся сезон дажджоў). Аднак неўзабаве мне прыйшлося выкройваць некалькі гадзін у тыдзень для маіх моўных курсаў: трэба бо «адпрацоўваць» студэнцкую візу. Пазнаёміўшыся з маёй групай, я са здзіўленнем выявіла: некаторыя са студэнтаў (асабліва гэта тычыцца французаў і палякаў) адмыслова прыехалі ў Тайланд, каб палепшыць свой англійская.

А вось самі тайцы апошнім часам ўзмоцнена вучаць руская. Напрыклад, гэты «расійскі паліцэйскі» па імі Чарт даволі ніштавата гаворыць на «вялікім і магутным». Адбою ад рускіх турыстаў у яго няма!

А вось самі тайцы апошнім часам ўзмоцнена вучаць руская. Напрыклад, гэты «расійскі паліцэйскі» па імі Чарт даволі ніштавата гаворыць на «вялікім і магутным». Адбою ад рускіх турыстаў у яго няма!

... Многія ўпэўнены, што вывучаць ангельскую мову ў Тайландзе - усё роўна, што спрабаваць асвоіць горныя лыжы ў ААЭ. І моцна памыляюцца. Ужо і ў Арабскіх Эміратах пабудавалі свае гарналыжныя схілы, а людзі дасведчаныя, як аказалася, менавіта ў Краіну усмешак едуць за новымі моўнымі ведамі. «Так тайцы размаўляюць на англійскай толькі з дапамогай калькулятара, чаму яны могуць навучыць?» - дзівілася мая сяброўка, не раз адпачывала на Пхукет, калі я ёй распавяла аб моўнай школе. Дык вось, ужо на курсах я высветліла: замежная мова тут выкладаюць носьбіты мовы - англічане, амерыканцы, аўстралійцы. Таму на гэтых курсах не даводзіцца зубрыць пустую граматыку, навошта-то спрабуючы запомніць, што такое «залежны стан» або «герундый» (як гэта прынята ў расійскіх моўных школах). Носьбіты мовы вучаць менавіта ангельскай - на якім можна мець зносіны з навакольнымі або весці дзелавую перапіску. Прычым, гэта танней як мінімум разы ў тры, чым, напрыклад, у Маскве, Лондане або Нью-Ёрку. Так, гадавы курс з 120 гадзін абышоўся мне ў 25 тысяч бат (ці рублёў - курс практычна адзін да аднаго). Праўда, цякучка сярод настаўнікаў даволі прыкметная. Толькі за пару месяцаў у нас змянілася тры настаўнікі. Спачатку быў амерыканец, потым аўстраліец, а яшчэ пазней - ангелец. Але ў гэтым ёсць нават свой пікантны момант. Напрыклад, калі я пры настаўніку-амерыканцу вымавіла слова «trousers» (паказваючы на ​​свае штаны), той практычна катаўся па падлозе ад смеху: маўляў, нават яго прабабуля, якой ужо пераваліла за сто гадоў, не ўспомніць гэта састарэлае слоўца. І як жа я здзівілася, калі пару месяцаў праз ужо ангелец, распавядаючы пра сваю паездку на шопінг, згадаў пра новыя trousers. А ў адказ на мой аповяд пра весялун-амерыканцу толькі ўхмыльнуўся: ды гэтыя янкі наогул ангельскага не ведаюць!

А вось тайская мова, насуперак саветам ўсіх нашых знаёмых, мы вырашылі не вывучаць. Праўда, як высветлілася, без некаторых асноў зразумець мясцовы народ проста нерэальна ...

Працяг ...

Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.

Чытаць далей