Ён прыехаў з Украіны, дзе яго ніхто не ведае. Як прыехаў - таямніца. Відавочна, нейкія рускія прадзюсары шукалі там сучасны тыпаж ўкраінца: недалёкага, крыкліва, непрыемнага. І знайшлі, эўрыка! Цяпер Коўтун купаецца ў промнях славы ў горадзе Маскве.
У яго абаяльнай усмешкай. Але ў асноўным ён крычыць, бурчыць, буркуе, чагосьці даказвае - і вось тады становіцца вельмі антипатичным, шкодным тыпам. Што і патрабавалася даказаць!
Калі б Славы не было, яго трэба было б прыдумаць. І вось прыдумалі, матэрыялізаваліся. Можа, нават яму спецсамалёт выдзелілі, спецрэйс, каб без перасадкі ў Мінск. Такі чалавек - і без аховы ?!
На самай справе Слава Коўтун вельмі шмат зрабіў для таго, каб мы вусьмерць пасварыліся з украінцамі. Калі наш, расійскі, можа, не вельмі далёкі глядач глядзіць на Славу Коўтун, то ў лепшым выпадку смяецца, у горшым - плюецца ці ненавідзіць.
Коўтун як можа адстойвае інтарэсы сваёй нэньки Украіны. Часта адзін і без зброі, таму што ўвесь свет супраць яго, нават яго браты-ўкраінцы ў расійскіх ТБ студыях.
Але цяпер ён зорка, так пра гэта прама і заяўляе, без хітрыкаў. Яго пазнаюць на вуліцах сталіцы нашай радзімы, падыходзяць, просяць аўтограф. Ён, вядома ж, дае што можа, усё, што ў яго ёсць за душой.
Ён разумее, што гэта ўсяго толькі гульня. Што ён тут наняты акцёрыку вандроўнага цырка, клоўн, хай і таленавіты. Ён зусім не дурань і яшчэ разумее, што ўдзельнічае ў шапіто-шоў на карысць Расіі, у інтарэсах Расеі. Калі, вядома, тое, што паказваюць па тэлевізары, з'яўляецца Расіяй.
Коўтун - гэта смех скрозь слёзы. Гэта лысая, але сімпатычная Галатэя, створаная дзесьці ў Адміністрацыі Прэзідэнта РФ. Гэта фейк на самай справе, які прымаецца за нешта праўдзівае. А для народа і такое сыдзе.
Коўтун - гэта Гамлет. А можа, Фігаро тут, Фігара там. Ім гуляюць, ён гуляе, усё як належыць. Ну так не страляйце ў Коўтун, ён гуляе як умее. Можа, нават як Бураціна, ён створаны на радасць людзям.