Вокамгненны кінафестываль кароткаметражнага кіно «Карацей», як заўсёды бурна і весела, прагрымеў у Калінінградзе. Пераможцы, якіх журы выбрала з 39 канкурсантаў, былі па-за сябе ад шчасця. «Міс коммуникейшн-2016», рэжысёр Аляксандр Чарнавусаў, «Вясна, прыходзь» Дар'і Разумниковой і Лізаветы Кляйноты, «І прыйшоў павук" рэжысёра Яўгена Добророднова. Спецыяльны прыз таксама дастаўся карціне «Ну, здравствуй, Аксана Сакалова!» Кірыла Васільева. Па традыцыі форум завяршыў прэзідэнт фестывалю Сяргей Сельянов, які не забыўся запрасіць усіх у Калінінград у наступным годзе.
Даніла Казлоўскі з Вольгай Зуевай даволі добразычліва паставіліся да фатографаў, якія выявілі парачку на беразе Балтыйскага мора. І гэта ў чарговы раз пацвярджае, што прахалодны вецер з Балтыкі робіць знакамітасцяў спакайней і больш добрым.
Аміна Зарипова і Яўген Грышкавец
Генадзь Аўраменка
Аміна Зарипова - трэнер Маргарыты Мамун, якая выйграла залаты медаль на Алімпіядзе ў Рыа. Кампанія на чале з Яўгенам Грышкаўцом, якая трымала плакат на славу Аміны, запусціла цэлы флэшмоб у яе падтрымку і ўзняла ў Інтэрнэце хвалю падзякі і захаплення.
Дар'я Екамасова
Генадзь Аўраменка
Дар'я Екамасова была абсалютна зачараваная помнікам Высоцкаму. Падчас невялікі фотасесіі Даша асмялеў і не толькі залазіла на калені да Уладзіміру Сямёнавічу, але і даволі панібрацкія пагладзіла яго па шчацэ.
Аксана Міхеева, Андрэй і Ганна Мерзлікін з сынам
Генадзь Аўраменка
Рэжысёр Аксана Міхеева - сапраўдная майстрыха сэлф, што, зрэшты, не замінае ёй здымаць добрае кіно. На гэты раз у аб'ектыў Аксаны трапіў першы выхад у людзі сямімесячны Макара Мерзлікіна. Суправаджалі Макара Андрэй і Ганна Мярзлікін.
Святлана Дрыга і Віктар Сухарукаў
Генеральны прадзюсер фестывалю Святлана Дрыга была злоўленая на чырвонай дарожцы Віктарам Сухарукава і сціснутая ім да храбусцення костак. На фоне надпісу «Карацей» доўгі абдымкі выглядала вельмі іранічна.
Андрэй Мярзлікін і Святлана Святлічная
Святлана Святлічная, актыўна жэстыкулюючы, нешта доўга распавядала Андрэю Мярзлікін. У вачах Андрэя ўжо чытаўся страх і адчай, тады як Святлана Апанасаўна была ў сабе ўпэўнена і адыгрывалі сцэну «Не вінаватая я, ён сам прыйшоў», адаптаваную пад «Ён сам падышоў».