Марыя Казакова: «Я не здольная падманваць»

Anonim

- З якім колерам вы сябе асацыіруеце?

- З белым.

- Ці даводзілася вам казаць, што вы чыталі Шапэнгаўэра, хоць вы яго не чыталі?

- Мяне ніхто не пытаў, але гэтага філосафа я трохі чытала.

- Калі-небудзь, у прыступе лютасьці, вы білі посуд, рвалі газеты, шпурлялі прадметамі?

- Ці не адбывалася са мной такога.

- Ці даводзілася вам выносіць што-небудзь з нумара гатэля ці рэстарана на памяць?

- Толькі тапкі!

- Ці здаралася вам перадорваць падораныя падарункі?

- Так, нейкія скрынкі цукерак я перадорваюць лекарам.

- Што можа прымусіць вас пачырванець?

- Усё, што заўгодна: страх, сорам, сцэна. Даволі часта гэта са мной адбываецца.

- Ці даводзілася вам перабольшваць кошт рэчы, якую вы носіце?

- Нет ніколі.

- Ваша рэакцыя пры выглядзе ўласнай двайніка?

- О, гэта было б цікава. Я б доўга разглядала, задавала пытанні.

- Да якіх заганам вы найбольш паблажлівыя?

- Да ляноты, напэўна. Сама ад яе пастаянна спрабую пазбаўляцца.

- Ваша галоўная вартасць?

- Сумленнасць. Але і шэраг іншых.

- Якое выпрабаванне вам не па сілах?

- Скачок з парашутам.

- Каго вам часцей даводзіцца падманваць?

- Я не здольная падманваць і не раблю гэтага.

- Самая нечаканая выхадка, якую вы сабе дазволілі?

- Абраць прафесію актрысы.

- Якім талентам вам хацелася б валодаць?

- Цудоўна вакальнымі дадзенымі.

- Вы ведаеце дакладную суму, якая ляжыць цяпер у вашым кашальку?

- Наўрад ці вам яе назаву.

- Што вы абяцалі сабе сёння раніцай?

- Трапіць у хімчыстку. І я туды схадзіла. (Усміхаецца.)

Чытаць далей