சமீபத்தில், நான் பல்வேறு அச்சங்கள் மற்றும் phobias பற்றி போதுமான கடிதங்கள் கிடைக்கும். அவர்கள் அடிப்படையில் என்ன என்பதை விளக்க விரும்புகிறேன்.
எங்கள் பயத்தின் அடிப்படையானது பாதுகாப்பு, சுய பாதுகாப்பு உணர்வு. ஆனால் பாதுகாப்பு அடிப்படையில் எப்போதும் உள்ளுணர்வு உள்ளது. அது ஒரு உயர் நபர் இருந்தால், பயம் அவரது உணர்வு மிகவும் அதிகமாக இருந்தால், அது குறைவாக இருந்தால், அவர் எதையும் பயப்படவில்லை. அச்சமற்ற மனிதன், துரதிருஷ்டவசமாக, அல்லாத முறையற்ற. ஆனால் அத்தகைய மக்கள், அதிர்ஷ்டவசமாக, மிக சிறிய.
நினைவில் வைத்து கொள்ளுங்கள், குழந்தை பருவத்தில் நாம் வெவ்வேறு கொடூரமான விஷயங்களை சொல்ல நேசித்தோம் மற்றும் ஒருவருக்கொருவர் பயமுறுத்தும்: "ஒரு கருப்பு கருப்பு மனிதன் ஒரு கருப்பு மற்றும் கருப்பு வீட்டில் வாழ்கிறார்." இந்த நேரத்தில் நாம் என்ன செய்தோம்? சாராம்சத்தில், நாங்கள் ஆட்டோத்தாரில் ஈடுபட்டோம். பயம் ஒரு உணர்வை அனுபவிக்க கற்றுக்கொண்டோம். அவரைப் பற்றி பேச கற்றுக்கொண்டோம். அதை உணர கற்றுக்கொண்டோம். அதே நேரத்தில், நாங்கள் புரிந்துகொண்டோம்: விளையாட்டை நிறுத்துங்கள், எங்கள் பயம் உடனடியாக மறைந்துவிடும். அதாவது, நாங்கள் வயது வந்தோருக்கான பயிற்சியில் ஈடுபட்டிருந்தோம், எனவே பயம் குழந்தை பருவத்தில் இருந்து உள்ளார்ந்த ஒரு உணர்வு. பல பெரியவர்கள் இன்னும் திகில் படங்களை பார்க்க விரும்புகிறார்கள், அதே நேரத்தில் ஒரு பாதுகாப்பான இடத்தில் இருப்பது. இது ஒரு வகையான பயிற்சி, உண்மையான பயத்திலிருந்து ஒரு சில தடுப்பூசி ஆகும்.
அலெக்ஸாண்டர் லிட்வின்
அல்லது மற்றொரு உதாரணம், ஒரு சிறிய குழந்தை அழுகிறது போது, அம்மா அழைப்பு: "அம்மா, நான் பயமாக இருக்கிறேன்!" அம்மா நாள் எந்த நேரத்திலும் அவரை சந்திக்க ரன்கள், அவரது தலையை இடுகின்றன, sneaking மூலைகளிலும். அவர் இயங்க வந்தார், அவர் இறங்கினார், அவர் நல்லவர். இது நிச்சயமாக கையாளுதல் ஆகும். ஆனால் குழந்தை ஏன் கையாளுகிறது? அவர் பாதுகாப்பிற்காக உள்ளுணர்வுடன் இருப்பார், அம்மா அவருக்கு அடுத்ததாக இருக்கும் போது அவர் முழுமையான பாதுகாப்பில் உணர்கிறார். ஆகையால், இத்தகைய நடவடிக்கைகள் குழந்தைகளை தண்டிக்க முடியாது, திணறின. குழந்தைகள் தங்கள் தனிப்பட்ட பாதுகாப்பு உறுதி செய்ய முயற்சி. என்ன வகையான குழந்தை பாதுகாக்கப்படுகிறது? அவர் ஏன் அம்மாவை அழைக்கிறார்? இது புரிந்துகொள்ள முடியாத, இன்னும் அறியப்படாத உலகத்திலிருந்து பாதுகாக்கப்படுவதால், கற்பனையிலிருந்து ஒரு உண்மையான அச்சுறுத்தலை வேறுபடுத்த முடியாது, தற்போது இருந்து தனது கற்பனையை அச்சுறுத்துகிறது.
அவர்கள் வளரும்போது, நாம் வளரும்போது, அச்சங்களை கட்டுப்படுத்தத் தொடங்குகிறோம். நாம் அவர்களை நிர்வகிக்கிறோம். குறைந்தபட்சம் நாம் உண்மையில் ஆபத்தானது என்ன என்பதை ஆய்வு செய்கிறோம், என்ன இல்லை. நாம் சில இடங்களில் விழும் போது சூழ்நிலைகள் உள்ளன, மற்றும் பீதி நம்மை உள்ளடக்கியது, மரணம், திகில் பயம், அது ஒரு தெளிவற்ற பயம் போது மூச்சு கடினம் போது, நம் நனவு கூறுகிறார். இந்த அரசு கூட ஒரு இராணுவத்துடன் வந்தது - "பீதி தாக்குதல்", அதாவது, அது ஆக்கிரமிப்பு ஆகும். இந்த நிலைப்பாட்டை சில வகையான ஆக்கிரமிப்பாக நாங்கள் உணருகிறோம். திருமதி. "பீதி" இரக்கமற்றது. ஒரு நபர் அவர் பயப்படுகிறதைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கிறார், சில புகழ்பெற்ற வடிவங்களுக்கு புரியவில்லை என்பதைத் தெரிந்துகொள்ள முயற்சிக்கிறார், ஒரு கட்டுப்பாட்டு முறைமை, சுய பாதுகாப்பு ஆகியவற்றைக் கண்டுபிடிக்க சில விளக்கங்களை வழங்க முயற்சிக்கிறார். சிலவற்றை புரிந்து கொள்ள இந்த மாநிலத்தை தூண்டுகிறது. பயம் நிலையை சமாளிக்க பயிற்சி உதவும் என்று சிலர் நம்புகிறார்கள். சில பழங்குடியினருடன், சிறுவர்கள் ஒரு இடைவெளியில் அல்லது ஒரு நெருப்பு மூலம் குதிக்கும்போது துவக்கம் இன்னும் மேற்கொள்ளப்படுகிறது.
பல பெரியவர்கள் இன்னும் ஒரு பாதுகாப்பான இடத்தில் திகில் திரைப்படங்களை பார்க்க விரும்புகிறார்கள். இது உண்மையான அச்சத்திலிருந்து ஒரு சில தடுப்பூசி ஆகும்.
Photo: pixabay.com/ru.
பயம் மற்றும் பீதி தாக்குதல்களின் தன்மை நமது நபருடன் நேரடியாக இணைக்கப்பட்டுள்ளது, எங்கள் பார்கோடு, எங்கள் தனிப்பட்ட நாள், மாதம், பிறப்பு ஆண்டு. இது ஒரு மாயவாதம் அல்ல, கற்பனை அல்ல, இது முற்றிலும், என் பார்வையில் இருந்து, புறநிலை உண்மை. ஏராளமான மக்கள் ஏராளமான பயணிகள் பயத்தை சமாளிக்க ஒரு வேண்டுகோளை என்னிடம் கூறுகிறார்கள். விமானங்களில் பறக்க ஏன் பயப்படுகிறோம்? நாங்கள் தண்ணீரைப் பற்றி பயப்படுகிறோம், ஏனென்றால் காற்று இல்லாமல் மூன்று நிமிடங்களுக்கும் மேலாக வாழ முடியாது. நாம் அதை எரிக்க முடியும் என்பதால் நெருப்புக்கு பயப்படுகிறோம். நாம் பறக்க மாட்டோம், ஏனெனில் நாம் உயரம் பயப்படுகிறோம், எங்களுக்கு எந்த இறக்கைகளும் இல்லை. கூடுதலாக, விமானம் ஒரு வேகமாக நகரும் குழாய் ஆகும், கம்பிகளால் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது, இது ஒரு பெரிய மின் அழுத்தம் ஆகும்.
தரையில் மேலே 10 ஆயிரம் மீட்டர் உயரம் என்ன? கதிர்வீச்சு என்ன? பூமியில் இருந்தால், நாங்கள் ஒரு மணி நேரத்திற்கு 20 மைக்ரோசேட்டரன் வசதியாக இருந்தால், ஏற்கனவே 2000 மீட்டர் உயரத்தில், கதிர்வீச்சு 3 முறை அதிகரிக்கிறது. 10,000 மீட்டர் உயரத்தில், கதிர்வீச்சு என்பது செர்னோபில் NPP இன் சருக்காரர்களுக்கு அடுத்ததாக நின்றுகொண்டிருக்கிறது போல் உள்ளது. மேலும், நம்மில் ஒவ்வொருவருக்கும் கதிர்வீச்சுக்கு சொந்த சகிப்புத்தன்மை உள்ளது. ஜூன் மாதம் பிறந்தவர்கள், ஜூலை மாதம், ஆகஸ்ட், உயர் கதிர்வீச்சுகளை பொறுத்தவரை, ஆனால் ஜனவரி, பிப்ரவரி, மார்ச் மாதங்களில் பிறந்தவர்கள், மார்ச் மாதங்களில் இது மிகவும் மோசமாக அகற்றப்படலாம். எனவே, சூரியனின் கறுப்பு நிற கதிர்கள் கீழ், மதியம் பறக்க அவர்களை பரிந்துரைக்கவில்லை.
இதேபோன்ற phobias கொண்ட நிறைய மக்கள் வரவேற்பு என்னை வர, அதை சமாளிக்க எப்படி. நான் பீதி தாக்குதலிலிருந்து விலகிச் செல்வது எப்படி பரிந்துரைகளை தருகிறேன், ஆனால் என் சொந்த உள்ளுணர்வுடன் சமாளிக்கவும், உடலின் எதிர்ப்பில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை, ஏனென்றால் அது உடலின் நியாயமான பயம். ஒருவேளை எதிர்காலத்தில் அவர்கள் ஒரு ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க ஈரப்பதம், குறைந்த அளவு கதிர்வீச்சு, ஒரு விமானத்தை உருவாக்கும், போர்டில் ஆக்ஸிஜனின் உகந்த அளவு. ஆனால் உடலின் மகத்தான இழப்புக்களை நிரப்ப நிறைய தண்ணீர் குடிக்க வேண்டும். எனவே உயரம் மற்றும் விமானங்கள் பயம் ஒரு புறநிலை பயம்.
விமானங்கள் பயம் - மிகவும் பொதுவான ஒன்று
Photo: instagram.com.
அச்சங்கள் தெரியவில்லை, பெரும்பாலான மக்கள் புரிந்துகொள்ள முடியாத தன்மை கொண்டவை. தேனீக்களைப் பயப்படுகிற ஒரு நபர் தேனீக்களைப் பயமுறுத்துகிறார் என்று நினைக்கிறேன், ஒரு தேனீ கடித்தால் ஒரு மிக உயர்ந்த நிகழ்தகவு உள்ளது Quinka வீக்கம் சம்பாதிக்க. சிலந்திகளைப் பயப்படுகிற ஒரு நபராக, ஒரு விதியாக, சித்தின்-வெட்டும் சிலந்தி துகள்களுக்கு எதிர்ப்பை குறைத்தார். ஒரு நீண்ட காலத்திற்கு எலி Bubonic பிளேக் ஒரு pedller கருதப்படுகிறது, மற்றும் ஒரு நபர் இந்த விலங்கு பார்வை ஒரு நபர், பாதுகாப்பு reflex தூண்டுகிறது intuitively. பீதி தொடங்குகிறது. உடல் அச்சுறுத்தலை அகற்றும் பீதி ஆகும்.
நமக்கு இயற்கையின் தாக்கம் தொடர்பான அச்சங்கள் உள்ளன. மர வீடுகள் தூங்குவதற்கு பயப்படுகிறவர்கள் அல்லது காட்டில் இருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறார்கள். இது ஆலை உலகிற்கு மறைக்கப்பட்ட ஒவ்வாமை எதிர்வினையுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கலாம்.
ஒரு மூடிய இடத்தின் பயம் மூளைக்கு உணவளிக்கும் தமனிகள் வெளியேற்றப்படுவதை சமிக்ஞை செய்யலாம், மற்றும் நபர் ஆக்ஸிஜன் பட்டினி சந்திக்கிறார்.
ஒரு நாள், எவரெஸ்ட்டில் நடந்து செல்லும் மலையேறுபவர்களிடம் ஒரு மாஸ்டர், வரவேற்பிற்கு வந்தார், ஆனால் அதே நேரத்தில் 12 வது மாடியில் வாழ்ந்தார், உயரத்தில் சவாரி செய்ய பயந்தார். அவர் இரண்டு மீட்டர் உயரத்தில் உயரம், வலுவான, கடினமானவர். நான் உட்கார்ந்து, அவரை பார்த்து இந்த நிலைமையை எப்படி அகற்றுவது என்று நினைத்தேன். நான் பிறந்த தேதியை அறிந்தேன், காரணம் என்ன என்பதை உணர்ந்தேன். அவர் கணுக்கால் ஒரு கொத்து மூலம் நீட்டிக்கப்பட்டார், இதன் விளைவாக, வலதுபுறத்தில் தசை விறைப்பு - அது இடது பக்கம் எழுப்பப்படுகிறது. இதன் விளைவாக, மூளைக்கு உணவளிக்கும் தமனி மீறல், மற்றும் அவர் ஆக்ஸிஜன் பட்டினி உள்ளது. ஆனால் அவர் மலை உச்சியில் உயரும் போது, நம்பமுடியாத அழகு காட்சி படம், வெற்றி அளவு ஆக்ஸிஜன் பட்டினி. அவர் ஒரு பைத்தியம் மகிழ்ச்சியை அனுபவித்து வருகிறார். இங்கே, உயர்த்தி உள்ள, அவர் ஆக்ஸிஜன் இல்லை, ஆனால் எந்த மகிழ்ச்சியையும் இல்லை. ஏற்றத்தாழ்வு உணர்வுகள். நான் அவரிடம் சொன்னேன்: "உயர்த்தி தவறானது, உன் கண்களை மூடு, நீ மேலே இருக்கிறாய் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள்!" எங்காவது இரண்டு மணி நேரத்தில் அவர் என்னை அழைத்தார், "நான் சவாரி செய்கிறேன். நான் உயர்த்தி உள்ள சவாரி! " ஏனென்றால் நான் பயத்தின் காரணத்தை விளக்கினேன் - இது ஒரு மூடிய இடத்தில் ஆக்ஸிஜன் இல்லாதது.
என் நடைமுறையில் மற்றொரு அசாதாரண வழக்கு இருந்தது. ஒரு புகழ்பெற்ற மற்றும் திறமையான நடிகர் என்னை வரவேற்பதில் எனக்கு வந்தார். ஒவ்வொரு முறையும் அவர் காட்சிக்குள் நுழைவதற்கு முன்பு மயக்கமடைந்தார். "எனவே தொடர முடியாது தொடர முடியாது," என்று அவர் சொன்னார். "இது எனக்கு பிடித்த வேலை, ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும் அது வலுவான மன அழுத்தம்." பிறந்த தேதியில் இந்த பதில் தீட்டப்பட்டது. இங்கே பயம் ஒரு நபரின் தனிப்பட்ட பண்புகள் ஒரு ஆசிரியராக அதைத் தீர்மானித்தன, ஒரு நடிகர் அல்ல. நான் அவரை பரிந்துரைத்தேன்: "நீங்கள் கல்வி பார்வையாளர்களில் இருப்பதாக கற்பனை செய்து பாருங்கள். நீங்கள் ஒரு பேராசிரியர். மற்றும் மாணவர்கள் ஒரு கட்டணம் அறிக்கும் மண்டபத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் உங்களிடமிருந்து கற்றுக்கொண்டார்கள். நீங்கள் ஒரு விரிவுரையைப் படித்தீர்கள். நீங்கள் அவர்களை மகிழ்விக்கவில்லை. நீங்கள் ஒரு பேராசிரியர். இவை மாணவர்கள். " அவரது அடுத்த கேள்வி இரண்டு வாரங்களுக்கு பிறகு மொழியில் இருந்தது. "அவர்கள் ஏன் என்னை பாராட்டினார்கள்?" "யாரும் பேராசிரியர்களை குறுக்கிட மாட்டார்கள்! அவர்கள் செயல்திறன் சேர்த்து பாராட்டினர். முடிவில் கைதட்டல் இருந்ததா? ". "ஆமாம், இறுதியில் இருந்தது!"
இந்த நம்பமுடியாதவை, முதல் பார்வையில், வரலாறு.
உங்கள் அச்சங்கள், நண்பர்களிடம் பயப்பட வேண்டாம்! நான் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்: பயம் உள்ளுணர்வு வேலை. பயம் இல்லை - எந்த உள்ளுணர்வு இல்லை, நாம் பயம் மற்றும் நிந்தனை இல்லாமல் வாழ்க்கையில் நகரும், இது மிகவும் வெற்றிகரமான வழி அல்ல.