எவஜெனி Pisarev கிட்டத்தட்ட பத்து ஆண்டுகளாக புஷ்கின் தியேட்டர் தலைமையில் உள்ளது. ஸ்டூடியோ பாடசாலையில் மசே மாஸ்டர் மாஸ்டர்'ஸ் பாத்திரத்தின் தலைமையை வெற்றிகரமாக ஒருங்கிணைக்க முடிந்தது. பல ஆண்டுகளாக, அவர் அனைத்து எடுத்து கொள்ளவில்லை, அதே எளிய, உணர்திறன் மற்றும் வகையான நபர் இருந்தது. இருப்பினும், தன்னை ஒப்புக் கொண்டாலும், வேடிக்கை விட குறைவாக.
1. தியேட்டர் பற்றி
Khudruka மற்றும் இயக்குனர் - அதே அதே இல்லை. பொறுப்பற்ற தன்மை, அவர் இலவசமாக இருக்க வேண்டும், அதனால் அவர் சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டும், ஒரு கற்பனை வளிமண்டலத்தை உருவாக்கி, ஒரு எளிமையான வளிமண்டலத்தை பெற்றெடுத்தார், மாறாக, சாண்ட்பாக்ஸில் உள்ள எல்லா நேரத்திலும், ஒரு ஸ்லைடுகளை சேகரிக்கிறது சிதறல் மணல்.
நடிப்பு தொழில் மிகவும் கடுமையானது. இது பலவீனமாகவும், விருப்பத்திற்கும் உயிர்வாழ்வதற்கும், என் கருத்துக்களிலும் விசுவாசம் இல்லை, அது திறமைக்கு மேல் தேவைப்படுகிறது.
நீங்கள் செயல்திறனை தருணத்திற்கு இணைத்திருந்தால், அது இருக்கலாம், சுடலாம், ஆனால் ஒரு வருடத்தில் அது யாருக்கும் சுவாரசியமாக இருக்காது. கடுமையான உடைகள் அல்லது செய்தித்தாளுடன் நடக்கும். மற்றவை - நித்திய மதிப்புகள்.
எனக்கு என்னுடன் வேடிக்கையாக இருந்தது. முப்பது ஆண்டுகளுக்கு வரை நான் நிறைய நடித்தேன், ஏற்கனவே முதல் நிகழ்ச்சிகளை வைத்தேன், ஆனால் நான் எல்லாவற்றையும் விட என் வாழ்க்கையையும் என் இளைஞர்களையும் நேசித்தேன். இப்போது திரையரங்கு என் வாழ்க்கை.
2. தந்தைகள் மற்றும் குழந்தைகள் மீது
அவரது மாணவர்களுடன் தொடர்பு கொள்வேன், நான் அங்கீகரிக்கிறேன், நான் என்னை அடையாளம் காணவில்லை. நான் கண்டுபிடித்துள்ளேன் - அதிகபட்சமாக அறிக்கையில், ஒரு பிரித்தெடுக்கப்பட்ட நேரத்தில், அதன் அழிவின் உணர்வில்.
நான் இறுதியாக தந்தைகள் மற்றும் குழந்தைகள் பிரச்சனை புரிந்து. நாம் ஒருவருக்கொருவர் புரியவில்லை: நான் எங்கள் சொந்த அதிகாரிகளைக் கொண்டிருக்க மாட்டேன், அவர்கள் சொந்தமானவர்கள், எனக்கு பிடித்த கதாபாத்திரங்கள் மற்றும் படங்களையும் கொண்டுள்ளேன், அவர்கள் தங்களுடைய சொந்தக்காரர், அவர்களுடன் காதலில் விழுவது மிகவும் கடினம், கூட, அது கிட்டத்தட்ட சாத்தியமற்றது. அவர்கள் முற்றிலும் வேறுபட்ட வாழ்க்கை வாழ்கின்றனர்.
மகள் மிகவும் சுதந்திரமாக இருக்கிறாள். அவளுடைய நடிப்பு திறன்களைப் பற்றி நான் வாதிடுவதில்லை, ஆனால் அவள் என்ன செய்வதென்று அவளுடைய சிறப்பு மனப்பான்மையைக் காண்கிறேன், அவளுடைய வயதுவந்தோரைப் பார்க்கிறேன்.
3. என்னை பற்றி
வயதில், பூமியில் இருப்பதைக் குறித்து ஒரு புரிதல் தோன்றுகிறது, மேலும் இந்த தொழிலில். என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை நிர்வகிக்க வேண்டிய அவசியத்தை நான் உண்மையில் புரிந்துகொள்கிறேன்.
நான் இலவசமாக அரை நாள் மற்றும் நான் தனியாக வீட்டில் தங்க முடியும் போது, நான் மகிழ்ச்சியை உணர்கிறேன், ஏனெனில் அது என்னை நானே வழங்கப்படுகிறது - வாக்குகள் அல்லது தனிநபர்கள் அல்லது இசை இல்லை. எனக்கு இப்போது, மகிழ்ச்சி அமைதியாக இருக்கிறது.
நான் காதல் இல்லாமல் வேலை செய்ய முடியாது. என் மாணவர்களுடன், வேலை செய்யும் கலைஞர்களில். ஆனால் காதல் இப்போது எனக்கு இருக்கிறது - இனி காதல் ஒரு கேள்வி இல்லை, இவை நெருங்கிய, சொந்த மக்கள், என் குடும்பம்.
நான் எதையும் வருத்தப்படவில்லை. இப்போது நான் எல்லாவற்றையும் விரும்புகிறேன். மற்றும் சோர்வாக என்ன மற்றும் நான் நேரம் இல்லை என்ன. நன்றியற்ற மக்கள் மட்டுமே புகார் மற்றும் புதிய என்று எனக்கு தெரிகிறது.
ஆண்டுகளில், நீங்கள் மனித குணங்களை பாராட்டத் தொடங்குகிறீர்கள் - நேர்மை, ஒழுக்கம், இரக்கம் - மேலும் திறமை மற்றும் தொழில்முறை திறமைகள்.
4. வெற்றி மீது
என் ஆசிரியர் யூரி Ivanovich eremin என்னிடம் ஆரம்ப திட்டத்தில் குறைந்தது பத்து சதவீதம் என்றால், இது ஏற்கனவே வெற்றிகரமாக உள்ளது என்று என்னிடம் கூறினார்.
நீங்கள் ஒரு கனவு போது, நீங்கள் ஒரு நீண்ட நேரம் தயார் செய்யும் போது, அவள் திடீரென்று உட்கார்ந்து, நீங்கள் ஒரு கனவு குறைவாக மாறிவிட்டது, ஏனெனில் நீங்கள் சோகமாக பல சந்தோஷமாக இல்லை.
ஆண்ட்ரி மிரோனோவ் சாளரத்தை மற்றொரு உலகிற்கு திறந்த சில கலைஞர்களில் ஒருவராக இருந்தார். அதன் வாழ்க்கை மற்றும் விளையாட்டு அவர் மக்கள் மகிழ்ச்சியாகவும் அழகாகவும் காட்டியது. நான் என்னை விட அதிகமாக கவர்ந்தேன் "அது வாழ முடியாது!" நான் என் வேலையில் இந்த சிவப்பு வரி செய்ய முயற்சி செய்கிறேன்.