வாழ்க்கையில் முக்கிய கேமிங் பாடங்களில் ஒன்று 17 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எதிர்பாராத விதத்தில் நான் பெற்றேன்.
நான் பள்ளியில் ஆய்வு மற்றும் ஒரு செயலில் சமூக நிலைப்பாட்டை ஆக்கிரமித்தேன். ஒரு சமூக இடத்தில் எந்த நடவடிக்கையையும் போலவே, என் நானே அவ்வப்போது பிடிபட்டேன்.
இவை கடந்த ஆண்டு ஆய்வு, 10-11 வர்க்கம் ஆகும். பள்ளி அல்லது வயதான வர்க்கத்தின் மேயராக இருப்பதால் நான் குறைவாகவும் குறைவாகவும் விரும்பினேன், ஆனால் ஒருமுறை என்னை மறைக்க முடியாது, மீண்டும் மறைக்க முடியாது.
செயல்முறையாளர்கள் recalculated என்று முறை இருந்தது. மற்றும் பள்ளிகளுக்கு இடையே உள்ள பல்வேறு செட் மற்றும் போட்டிகளை விட்டு வெளியேறி விட்டது. பள்ளிகளின் மேயர்களுக்கிடையில் போட்டிக்கு அனுப்பப்பட்டேன்! இது மிகவும் வித்தியாசமானது. மேலும், இந்த நிகழ்வில் இருந்து எதிர்பார்ப்பது என்னவென்று தெளிவாக தெரியவில்லை.
இரண்டு நாட்களில், பணி அறியப்பட்டது - முதன்மை வகுப்புகளின் குழந்தைகளுடன் ஒரு கேமிங் பாடம் நடத்த வேண்டும்.
நான் கடினமாக உட்கார்ந்து இந்த நேரத்தில் சரியாக கிடைத்தது என்று உணர்ந்தேன். முதன்மை வகுப்புகளின் பிள்ளைகளைப் பற்றிய எனது அறிவு என் சகோதரியிடம் வந்தது, ஒரு உறவினருடன் நான் அறிந்த ஒரு உறவு - அவளைத் தொடக்கூடாது.
அடுத்த சில மாலை மற்றும் இரவு நான் காய்ச்சல் போல் செலவிட்டேன். முதலில் நான் சில புத்தகங்கள், plasticine மற்றும் குழந்தைகள் மற்ற தேவை தேடும் (இண்டர்நெட் இன்னும் அந்த நேரத்தில் எனக்கு பிடித்த இல்லை). குழந்தைகள் விடுமுறை நாட்களில் சில பொழுதுபோக்கு கிடைத்தது, ஆனால் அது எப்படியாவது டிக்கெட் அலுவலகம் கடந்த இருந்தது.
பயணம் முன் இரவு, நான் என்னை தாக்கியது என்று எல்லாம் நினைவில். அதே நேரத்தில் ஆச்சரியப்படுவது மிகவும் எளிதானது.
உங்களுக்கு தெரியும், நான் வகுப்புகள் இல்லை நினைவில், ஆனால் அனுபவம் என்று உணர்வுகளை. மிகவும் எளிமையான நுட்பங்களுடன், இந்த உணர்ச்சிகள் தலைமை, முகாம்கள் மற்றும் பயிற்சியின் பல்வேறு பாடசாலைகளின் வல்லுனர்களால் ஏற்படுகின்றன.
நான் அந்த நாள் நினைவில் வைத்து, நான் வகுப்பிற்கு சென்று என்னை 25 மேலும் ஜோடிகளாக பார்க்கிறேன். அவர்கள் சத்தம், ரன் மற்றும் குதிக்க வேண்டும், நான் பயம் இருந்து இறக்க மாட்டேன்.
ஆசிரியரின் அனுமதியுடன் நாங்கள் செய்த முதல் விஷயம் மேசையில் இருந்து எழுந்து ஒரு பெரிய வட்டம் செய்ததோடு, கைகளில் இருந்து "மின்சார மின்னோட்டத்தை" கற்களால் நான் கற்பித்தேன்.
பின்னர் நாங்கள் மூடப்பட்ட கண்களால் காடுகளால் நடந்துகொண்டோம், அவர்கள் ஒரு பாதையை பார்ப்பார்கள் என்று அவர்களிடம் சொன்னேன், பின்னர் ஏரி, சுவர், விலங்கு, முதலியன. அவர்கள் காட்டில் நடந்துகொண்டார்கள், எப்படி தங்கள் ஆசைகளை எவ்வாறு பாதிக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி விவாதித்தார்கள். ஆசிரியரும் கூட தங்கள் வார்டுகளைப் பற்றி புதிதாக ஏதாவது கேட்க ஆர்வமாக இருந்தனர்.
இந்த சூழ்நிலையிலிருந்து, மூன்று மிக முக்கியமான படிப்பினைகளை நான் அகற்றினேன்.
1. பயனற்ற செயல்பாடு இல்லை. எந்த வேலை நீங்கள், உங்கள் அனுபவம், திறன்கள், பிந்தைய தேடும்.
2. அதிகபட்ச வருவாயுடன் எந்த வியாபாரமும் நிகழ்த்தப்படும் வணிக. இந்த விருது நிச்சயம், இது ஒரு பரிசு என்று உடனடியாக புரிந்து கொள்ள முடியாது என்றாலும்.
3. முற்றிலும் எந்த நிகழ்வு நீங்கள் கொடுக்கும் உணர்வுகளை மூலம் பார்க்க முடியும். மற்றும் நீங்கள் மக்கள் தெரிவிக்க வேண்டும் என்று மிகவும் பொருத்தமான பதிவுகள் மற்றும் உணர்வுகளை தேர்வு - மிக முக்கியமான மற்றும் மிகவும் தேவையான கலை.
பி. எஸ். அந்த நாள் நான் முதல் இடத்தைப் பெற்றேன். நான் குழு, உளவியல், உளவியல் உணர்வு மற்றும் மற்றவர்களுக்கு உணர்ச்சி மந்திரம் உருவாக்கும் என் வழி என்று இன்னும் தெரியாது.