பள்ளிக்கூடம் மற்றும் இன்றைய அறிவாளிகளால் என் சகவாசிகளால் தீர்மானிப்பது போதும். வெளிப்படையாக, அவர்களது சொந்த பெற்றோர் மிகவும் மோசமாக வளர்க்கப்பட்டனர் - அவர்கள் பலவீனமான, கடுமையான மற்றும் சிக்கலானவர்களாக இருந்தனர், எப்படியாவது தங்கள் வாழ்வில் வலியுறுத்தப்பட்ட ஒரே வழி அவர்களது சொந்த குழந்தைகளுக்கு எதிராக வன்முறை இருந்தது. மூலம், அது உடல் மட்டுமல்ல, அது மட்டுமல்ல, அது மட்டுமல்ல, பல பிதாக்களும் அல்ல, எத்தனை தந்தைகள் அல்ல. இந்த, பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை செய்ய முடியும் என்று மிகவும் தீங்கு விளைவிக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.
ஆனால் மறுபுறத்தில், குழந்தைகளை தண்டிக்க முடியாது என்பது சாத்தியமில்லை. இது குழந்தைக்கு எதிரான வன்முறைக்கு இடையில் வேறுபட்டது, நன்கு தகுதியான உடல்நல தண்டனைக்கு எதிராக வேறுபடுவதாகும். அது கடைசியாக, நான் பயிற்சி பெற்றேன்.
குழந்தை மூன்று ஆண்டுகள் குறிக்கும் போது (அது முன்னதாக நடக்கிறது, அது பின்னர் நடக்கிறது, ஆனால் அதிகம் இல்லை) அவர் முதல் வயது நெருக்கடி தொடங்குகிறது. அவர் தன்னை ஒரு தனி நபராக உணர்ந்தார், உடனடியாக தனது பெற்றோரை வலிமைக்கு முயற்சி செய்யத் தொடங்குகிறார். இந்த கட்டத்தில் அவர் உடனடியாக அவரது இடம் குடும்ப வரிசைக்கு எங்கு புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று உடனடியாக வேண்டும். இல்லையெனில், பிரச்சனை அனைத்து இருக்கும் - அவர்கள் தங்கள் பெற்றோர்கள் மிக விரைவாக தொடங்கும், மற்றும் குழந்தை முடிவடையும் முடியாது.
பல எளிய நடைமுறை உதாரணங்கள். ஒரு பீங்கான் பூனை கொண்ட மகன் பரிசோதனைகள் - அவள் மேஜையில் சென்று, ஒரு தண்ணீர் குடிப்பது, மற்ற சிறிய விலங்குகளுடன் தொடர்புகொள்கிறது. அவர் ஏற்கனவே ஒரு பூனை மிகவும் கவனமாக சிகிச்சை வேண்டும் என்று கூறினார், ஏனெனில் அவர் பலவீனமான மற்றும் உடைக்க முடியும். அது தட்டுங்கள் அல்லது தூக்கி எறிய வேண்டிய அவசியம் இல்லை. சில நேரம் கழித்து, ஒரு பைத்தியம் வரிக்குதிரை தாக்குதல்களைத் தயாரிக்காமல், பூனை விரைவாக தரையில் பறக்கும் மற்றும் சிறிய துண்டுகள் நிறைய உடைக்கிறது. அப்பா பசை இல்லை என்பதால், அவர் இன்னும் பீங்கான் பூனை இல்லை என்று குழந்தைக்கு விளக்கமளிக்கிறோம், அதற்குப் பிறகு அவர்கள் ஒரு விளக்குமாறு மற்றும் ஒரு ஸ்கூப், துடைப்பான் துண்டுகளாகவும், குப்பையில் ஒழுங்குபடுத்தவும் முடியும்.
கதைகள் படி, இந்த வழக்கில் பெரும்பாலான தாய்மார்கள் "ஒரு பெல்ட் கொடுக்க", மூலையில் வைத்து மற்ற பயங்கரமான விஷயங்களை செய்ய. ஏன் என்று எனக்கு புரியவில்லை. தண்டனைக்கு எந்த காரணமும் இல்லை என்பதால் மோதல் இல்லை. பெற்றோர்கள் அவ்வப்போது ஒரு விஷயம் என்றால், நீங்கள் குழந்தைக்கு அவளுக்கு கொடுக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அவர் தன்னை அழைத்து சென்றால், அது மோசமாக நீக்கப்பட்டதாகும். பொதுவாக - பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில், பெற்றோர்கள் தங்களை தண்டிக்க வேண்டும்.
மற்றொரு நிலைமை. நான் எரிவாயு அடுப்பு மீது திரும்ப என ஈகர் ஸ்பை. மற்றும், நிச்சயமாக, விரைவில் அதை மீண்டும் முயற்சி. தயவு செய்து கவனிக்கவும்: யாரும் உடனடியாக யாரையும் தண்டிப்பதில்லை. நான் கண்கள் அதே மட்டத்தில் இருந்தன என்று உட்கார்ந்து, நான் இதை செய்ய இயலாது என்று விளக்குகிறேன். சில நேரம், மற்றும், நிச்சயமாக, அவர் சோதனை மீண்டும் முயற்சி. மிக ஆபத்தான காரியங்கள் உள்ளன என்று நான் மீண்டும் தெரிவிக்கிறேன், இது பெரியவர்கள் மட்டுமே இருக்க முடியும். அவர் மீண்டும் மீண்டும் ஏதாவது செய்ய முயற்சிக்கிறார் என்றால், கையில் பெறுவேன் என்று நான் சேர்க்கிறேன். அவர் சமரசம் செய்ய விரும்பவில்லை என்று நினைக்கிறேன், மீண்டும் அவர் குடியிருப்பில் எரிவாயு அனுமதிக்க முயற்சிக்கிறார். பின்னர் நான் மிகவும் அமைதியாக இருக்கிறேன் (அது மிகவும் முக்கியம்!) நான் அதை தடைசெய்யப்பட்டதை செய்தேன் என்று அவரிடம் சொல்கிறேன், இப்போது அது தண்டிக்கப்படும். அதற்குப் பிறகு நான் கை கொடுக்கிறேன் - அதிகம் இல்லை, ஆனால் மிகவும் உணர்திறன்.
விவரிக்கப்பட்ட வழக்கில், "மூன்று ஆண்டு நெருக்கடி" பொதுவாக தோன்றாது. இது ஒரு பாதுகாப்பான பாடம் ஆகும், இது சிறுநீரக ஆன்மாவில் முக்கியமான தாவல்களுக்கு வலுவாக இருக்க வேண்டும். பின்னர், ஐந்து ஆண்டுகளில் அல்லது முன்னதாக, நான் அவரை போட்டிகளில் மற்றும் விஞ்ஞான குப்பை தாளத்தை வெளிச்சம் மற்றும் தீ இனப்பெருக்கம் செய்வேன். இதற்கிடையில், நிலையான தடை தேவை மற்றும் அவருக்கு தேவை.
மூன்று ஆண்டுகளுக்கு கலகம் மற்றொரு சூழ்நிலையில் தன்னை வெளிப்படுத்தியது. ஹெரா உண்மையில் ஒளியுடன் ஈடுபட விரும்பினார். அவர் சுவிட்ச் வந்து, விரைவாக திரும்பவும் வெளிச்சத்தை அணைக்கத் தொடங்கினார். அதை செய்ய இயலாது என்ன பல முறை சொன்னார். ஆனால் சில காரணங்களால் அவர் போராட வேண்டியது அவசியம் என்று அவரது inaleenable சரியான என்று முடிவு. இதன் விளைவாக, அவர் தண்டிக்கப்பட்டார், சிறிது நேரம் இந்த நடைமுறையை மறுத்துவிட்டார். பின்னர் அவர் மீண்டும் தொடங்கினார், நம் கண்களில் அதை நிரூபித்தார்.
இது பலம் பெற்றோரின் மற்றொரு சோதனை இது மிகவும் தெளிவாக இருந்தது. இந்த சூழ்நிலையில் ஒரு உடல் ரீதியான தண்டனை சரியாக பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். ஒரு குழந்தைக்கு, எந்த விஷயத்திலும் கத்தி கூடாது. பெற்றோர் தனது குரலை எழுப்பியிருந்தால், பின்னர் குழந்தை தனது சொந்தத்தை அடைந்துவிட்டார். அவர் மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்தினார் அல்லது வெறுமனே கவனத்தை ஈர்க்கும் போது, அவர் நிச்சயமாக அது நன்றாக வேலை என்று நிச்சயமாக செய்ய வேண்டும். அவர் மீண்டும் தடை செய்யப்பட்டதை அவர் மீண்டும் செய்வார் என்று முற்றிலும் அமைதியாக சொல்ல வேண்டும், இப்போது அவர் போப்பில் பெறுவார். குழந்தை பேற்றுகளை நிறுத்தவில்லை என்றால், அச்சுறுத்தல் நடைமுறைப்படுத்தப்பட வேண்டும் - ஆனால் மீண்டும் அமைதியாக, குளிர் மற்றும் இயந்திரத்தனமாக.
இயற்கையாகவே, கண்ணீர் இருக்கும். மீண்டும் ஒரு இட ஒதுக்கீடு செய்ய வேண்டும்: இவை வலியின் கண்ணீர் இருந்தால், ஒரு மாதத்திற்கு ஒரு மாதத்திற்கு பாட்டி அனுப்ப வேண்டும் என்று அர்த்தம், மற்றும் பெற்றோர் தீவிர சிகிச்சை ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் விழும் என்று அர்த்தம். எல்லா குழந்தைகளும், அவர்கள் போப்பில் வழங்கப்பட்டிருந்தால் - ஆனால் அவமானத்திலிருந்து, வலி அல்லது ஆச்சரியத்திலிருந்து அல்ல.
தண்டிக்கப்பட்ட குழந்தை சோகமாக இருந்தபோது, பற்றின்மை, குளிர்விப்பு மற்றும் இயக்கவியல் முடிவடையும். தந்தை (அல்லது தாய் - யார் பொறுத்து யார் பொறுத்து) குழந்தை சிறந்த மற்றும் மிகவும் பிரியமான என்று நிரூபிக்க வேண்டும். சுருக்கமாக - கட்டி, முத்தம், மென்மையான வார்த்தைகள் ஒரு கொத்து பேச மற்றும் ஒன்றாக சுவாரஸ்யமான ஏதாவது செய்ய போக. தவறானவர் தண்டனையுடன் முடிவடைகிறது.
நான் இந்த வழியில் உயர்த்த வேண்டும் என்று வலியுறுத்தி இல்லை - அது எனக்கு சரியான தெரிகிறது. குழந்தை அடிக்க முடியாது மற்றும் அதே நேரத்தில் அனைத்து தண்டிக்கப்பட முடியாது. இரண்டு சந்தர்ப்பங்களிலும், அசுரன் வளர முடியும், இது இறுதியில் பெற்றோரை தாக்கும்.
மற்றும், அநேகமாக, மிக முக்கியமான விஷயம் என் கவனிப்பு - அடிப்படையில் ஒரு குழந்தை இரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் ஒரு குழந்தை: அவர் எந்த செலவில் அவரது பெற்றோர்கள் கவனத்தை அல்லது அவர் செய்ய எதுவும் இல்லை போது. எனவே எனக்கு தெரிகிறது முக்கிய கேள்வி உங்களை பெரியவர்கள் செய்ய வேண்டும், ஒரு குழந்தை எடுத்து நல்லது, அது தண்டிக்க நல்லது அல்ல.