அவர் நடனம் குருவில் ஒருவராக இருக்கிறார். சில மக்கள் டாட்ஸின் புகழ்பெற்ற அணியைப் பற்றி கேட்கவில்லை, யாருக்கு முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலான வாழ்க்கையை கொடுத்தார்கள். நிச்சயமாக, இது இனி வேலை செய்யாது, நடன தியேட்டர் ஒரு உண்மையான குடும்பமாக மாறிவிட்டது. அல்லாவின் கணவர், அன்டன், தொழில்நுட்ப இயக்குனர், இளைய மகன் கொன்ஸ்டாண்டின் நடனங்கள் மூலம் டாட்ஸில் பணிபுரிகிறார். ஒருவேளை பேத்தி சோபியா வம்சத்தை தொடரும்? இவை அனைத்தும் பத்திரிகை "வளிமண்டலத்தில்" ஒரு நேர்காணலில் உள்ளது.
தொழில் பற்றி
நடனம் - என் வாழ்நாள் முழுவதும். நீங்கள் வித்தியாசமாக எதையும் சொல்ல முடியாது. ஆனால் நடிகர் இல்லையென்றால், நான் அநேகமாக ஒரு கட்டிடக் கலைஞராக ஆனேன், ஒரு வடிவமைப்பாளராக ஆனார், இப்போது நான் சில சமயங்களில் "வெறிந்துவிட்டேன்." நான் தொடர்ந்து எல்லாவற்றையும் மீண்டும் கட்டியெழுப்ப வேண்டும், அதன் அனைத்து வெளிப்பாடுகளிலும் அழகியதை மேம்படுத்தவும் உருவாக்கவும் விரும்புகிறேன்.
நாங்கள் எங்கள் டாட்ஸ் நடன அரங்கை கட்டியபோது, நான் செயல்பாட்டில் தீவிரமாக பங்கேற்றேன். கொள்கையளவில், எங்கள் குழுவில் நடக்கும் எல்லாவற்றிற்கும் உங்கள் கையை நான் பயன்படுத்துகிறேன் - நடனத்திலிருந்து நடனமாட நடனங்களுடனான நிகழ்ச்சிகளுக்கும், தையல் ஆடைகளுடனும் இசை உருவாக்க வேண்டும்.
என் தொழில்முறை தேவைகள் மற்றும் தனிப்பட்ட அனுதாபங்களை நான் எளிதாக பகிர்ந்து கொள்கிறேன். எல்லாம் எளிதானது: நான் மண்டபத்திற்கு சென்றேன் - நாங்கள் வேலை செய்கிறோம். எனக்கு யாரோ ஒரு முரண்பாடும் இல்லை, எனக்கு எல்லையற்றது. முதலாவதாக, நான் எங்கள் குழுவை வேலைக்கு மதிக்கிறேன், இந்த விஷயத்தில் முற்றிலும் வழங்கப்பட்ட அந்த மக்களின் மரியாதை.
நாம் ஒரு கடினமான வேலை, ஸ்டூடியோக்கள் ஒரு பெரிய எண், நாங்கள் கூட டான்ஸ் பள்ளிகளின் மிகப்பெரிய நெட்வொர்க்காக கின்னஸ் புத்தகத்தில் கூட வந்தோம், ஆனால் எனக்கு அது நிச்சயமாக நிறுத்த ஒரு காரணம் இல்லை. அது தன்னை ஒரு முடிவுக்கு அல்ல, அது மிகவும் கௌரவமான, நன்றாக இருந்தது. முதன்மை பணி இப்போது திறமையின் தியேட்டரை நிரப்ப வேண்டும்.
என்னை பற்றி
நான் மெலிந்த பெண்கள் பொறாமை, ஒரு நல்ல வழியில். நான் அவர்களை பார்க்கிறேன் மற்றும் நினைக்கிறேன்: "என்ன வகையான அழகானவர்கள், நான் அதே மெல்லிய இருக்க வேண்டும்."
என் புரிதலில் "வலுவான பெண்" ஒரு ஞானமான பெண். இந்த தரம் நடைபெறும் என்றால் - மிக முக்கியமான விஷயம்.
என் வலிமையின் இடம் நாம் வளர்ந்த காடுகளாகும், மாஸ்கோவில் இது ஒரு சுவரோவ் பார்க் ஆகும். ஒவ்வொரு நாளும் நான் நடக்கிறேன் ஒரு மணி நேரம் நான் நடக்க, ஒரு மரம் உள்ளது, நான் கட்டி இது. நான் இந்த வழியில் செல்லவில்லை என்றால், நான் நன்றாக உணரவில்லை.
எனக்கு, சரியான விடுமுறை - குடும்பத்துடன் கழித்த நேரம், காட்டில் நடக்க மற்றும் பயணத்தில் நடக்க. மீண்டும் துவக்கப்பட்டால், பயணங்கள் முற்றிலும் என்னை மாறுகின்றன. நான் புதிய இடங்களை நேசிக்கிறேன், நமது உலகின் ஒவ்வொரு புதிய மூலையையும் சந்திக்க அதிர்ச்சி தரும் ஏதோ ஒன்று இருக்கிறது, உங்கள் சொந்த கைகளால் அனைத்தையும் தொடவும்.
என் வாழ்க்கையில் பிழைகள் இருந்தன, நிறைய உள்ளன. நான் என் அம்மா மற்றும் அப்பா இன்னும் நேரம் செலுத்த விரும்புகிறேன், இது என்னுடன் ஏற்கனவே இல்லை. அவர்கள் ஆரம்பத்தில் போய்விட்டார்கள், இப்போது நான் வருந்துகிறேன், அவர்கள் உயிருடன் இருந்தபோது, அதை பாராட்டவில்லை. எல்லோரும் அணிந்திருந்தார்கள், அவர்களுடைய விவகாரங்கள் செய்தார்கள், ஆனால் அவர்களுக்கு அதிக கவனம் செலுத்த வேண்டிய அவசியமில்லை. துரதிருஷ்டவசமாக, இனி இருக்கும்போது மட்டுமே நீங்கள் புரிந்துகொள்கிறீர்கள்.
நான் நிச்சயமாக மன்னிக்க முடியாது - இது காட்டிக்கொடுப்பு ஆகும். அது எல்லாவற்றையும் கூறுகிறது.
அன்பை பற்றி
காதல் ஒரு அழகான விஷயம். பள்ளியில், நான் ஒவ்வொரு வகுப்பிலும் சிறுவர்களுடன் காதலித்தேன், மாற்றத்தில் ஊடுருவி, அது வர்க்கத்திலிருந்து வெளியே வந்தது அல்ல. பத்தாவது வகுப்பில் நான் ஒரு பையனுடன் சந்தித்தேன், அவர் என்னை அழைத்தார். அது மிகவும் அப்பாவி, அதனால் குழந்தைச்சு ஒளி, வகையான மற்றும் சூடான platonic காதல் இருந்தது.
நான், காதல் என்றாலும், நான் ஒரு உறவு நேரம் இல்லை, ஆனால் காதல் உணர்வு என்னை கவர்ந்தது மற்றும் நகரும் செய்கிறது.
ஒரு பெண்ணுக்கு காதல் என்னவென்று அந்த மனிதன் புரிந்துகொள்கிறான். குறிப்பாக பரிசு வழங்கல் உள்ள. ஒரு மனிதன் தனது ஆன்மா ஒரு துகள் வைத்து போது நன்றாக இருக்கிறது, கற்பனை வழக்கு மீது நடந்து, உருவாக்கி, கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, நீங்கள் கூட சொல்ல முடியும், இந்த இயக்கத்தை அணுகி. நான் என் மகன்களை உயர்த்த முயற்சிக்கிறேன், ஏனென்றால் அது எவ்வளவு செலவாகும் என்பதை அவர்கள் பாசாங்கு செய்ததால், தயாரிப்பு செயல்முறையின் மதிப்புமிக்க புரிதல் மற்றும் விழிப்புணர்வு மற்றும் ஆத்மாவில் முதலீடு செய்யப்படுவது முக்கியம் அல்ல.
நான் முற்றிலும் அமைதியாக மன்னிக்க முடியும், என் பொறுமை ஒழுக்கமானதாக உள்ளது. தற்போதைக்கு. ஒரு குறிப்பிட்ட கட்டத்தில் நான் வாழ்க்கையில் ஒரு நபரை முற்றிலும் தாக்குகிறேன். எப்போதும் எப்போதும். அது காதல் அல்லது வேலை என்றால் அது தேவையில்லை. நான் ஒரு வாய்ப்பு கொடுக்க முடியும், நிறைய வாய்ப்புகள் உள்ளன, ஆனால் ஏதோ ஒன்று குலுக்கி, அது தான். இது வருகை இல்லை.
குடும்பத்தைப் பற்றி
எனக்கு முன்னுரிமை இல்லை: குடும்பம் ஒரு குடும்பம், வேலை ஒரு வேலை. நடனம் என் வாழ்க்கை, என் வீடு என் கோட்டை.
என் பிள்ளைகளுக்கும், அம்மாவும், நண்பனும், நண்பர்களுக்கும் ஆலோசகர். எந்த விஷயத்திலும், நான் இதை இணைக்க முயற்சி செய்கிறேன். நான் எப்போதும் நம்பிக்கையில்லை, என் குழந்தைகளின் வளர்ப்பில் ஒன்று அல்லது மற்றொரு தருணத்தில் சரியாக செயல்படுகிறேன். சில நேரங்களில் நான் ஒன்று அல்லது மற்றொரு ஆலோசனை கொடுக்க அது மதிப்பு இல்லை என்று நினைக்கிறேன்.
நான் அவர்களின் அபிலாஷைகளை ஆதரிக்க முயற்சி செய்கிறேன், நான் எச்சரிக்கிறேன், ஆனால் ஒருபோதும் வகைப்படுத்தப்படவில்லை. ஒருவேளை அது தவறானது, அவற்றை ஒருமுறை நிறுத்த வேண்டியது அவசியம், ஆனால் நான் அதை செய்யவில்லை. நான் அவர்களை நேசிக்கிறேன் மற்றும் அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்.
பேத்தி ஒரு தனி கதை. நான் அவளை நேசிக்கிறேன். இரண்டு மகன்கள் உள்ளனர், இங்கே எங்கள் சிறிய பெண் தோன்றினார். நிச்சயமாக, அவர் வயது மகன்களை விட அதிக கவனத்தை செலுத்துகிறார். குறைந்த மகன்கள் நேசித்தேன் என்று சொல்ல முடியாது, ஆனால் அவளுக்கு மிகவும் அர்த்தமுள்ள அன்பு உண்டு.