مون تازو ئي اهو محسوس ڪيوهن جي وزن لاء ويهه ڪلوگرام شامل ڪيو . مون وٽ هڪ ٽيرايئر جي بيماري آهي، تنهن ڪري مان مڪمل ٿيڻ تي مائل آهيان. جئين منهنجو اينڊڪوڪوولوجسٽ چيو: "هي جنگ ڪڏهن به ختم نه ٿيندي." اهو انهي نقطي تي آيو ته مون ايڪس ايل جي سائيز جو ڪپڙو خريد ڪيو ۽ اهو سڀ ڪجهه انهي حقيقت تي هڪ خراب موڊ هو ۽ ڪجهه به ناقص مزاج نه ٿي ڪري. مون مختلف غذا بابت پڙهيو ۽ محسوس ڪيو ته اڪيلو اهو مسئلو آهي ته هن مسئلي کي منهن ڏيڻ لاء تمام ڏکيو آهي. آخرڪار، مون کي هڪ کیلوري ۽ مزيدار کاڌو تيار ڪرڻ جي ضرورت آهي جيڪا توهان منهنجي ڪٽنب ۾ پيار ڪيو. مون اسٽيبر مان هر ڪنهن کي کاڌو ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي، ڪليٽن کي ٽوڙڻ کان روڪيو، ۽ ويجهو ڀڃڻ بند ڪيو ويو، پر اڃا تائين نه ڇڏيو. مون کي وزن گھٽائڻ لاء مرڪز وڃڻو هو. ۽ مون کي کاڌو کاڌو بچايو: ناشتي، منجھند جي ماني ۽ رات جو ماني، جيڪا مون کي گهر ۾ آڻڻ شروع ڪيو. پهرين تي - هڪ ڪدو يا هڪ ڪدو کان پاڪ، ٻئي لاء، ڪنهن به سلاد ۽ انهي تي. ان کان علاوه، اونهاري ۾، مان تمام گهڻو سودو ڪريان ٿو ۽ سٺي عضلات ڪاميٽي کي گول ڪيو. اهڙيء طرح، چئن مهينن ۾ مان ڏهن ڪلو گرام ڇڏيان ٿو. مان فوري طور تي هڪ ٻيو مزاج ظاهر ٿيو. مون نوان ڪپڙا خريد ڪرڻ چاهيندا هئا، خوبصورت لباس تي رکيا. عام طور تي، مان رهڻ چاهيان ٿو.
مون پنهنجو پاڻ کي نن sc ا طولا شروع ڪيا. حصو جو وزن 150 گرام کان وڌيڪ نه هجڻ گهرجي. هن صورت ۾، توهان تقريبن هر شي کائي سگهو ٿا جيڪو توهان چاهيو ٿا، گوشت يا سلاد، ڪو مسئلو ناهي. هڪ ڏينهن تي توهان کي پنج يا ڇهه دفعا کاڌ خوراڪ جي وچ ۾ ٽن ڪلاڪن جي وچ ۾ نه کائڻ جي ضرورت آهي، ڇاڪاڻ ته توهان فورا فورا موٽن اسٽاڪ ٺاهڻ شروع ڪيو. مون کالر ڊائري پڻ شروع ڪيو. هاڻي منهنجو ڪم آهي هڪ ٻئي ڪلوگرام کي ست يا اٺ کي ري سيٽ ڪرڻ آهي.
ٿلهي ۽ ڪوليري کاڌي تي پيئر نه ڪريو جيڪڏهن توهان هڪ ڊگهي وقت تائين غذا تي ويٺا آهيو. هڪ ڀيرو دوري تي، مون توهان جي پسنديده ڪلارا نووڪووا ڪلپرس جو علاج ڪيو. ۽ پڻ ميونينز طرفان مليل هئا. س night ي رات آئون بيمار هوس، منهنجو جسم اهڙو کاڌو نه ورتو. ايترو پري، هر شي مون کان ٻاهر نه آئي آهي، منهنجي حالت بهتر نه ٿي آهي.
چمڙي جي سار سنڀال جي عمل ۾، مون نن est ن راز دريافت ڪيا. هڪ وقت تي مون کي هڪ مسئلو هو - چمڙي، چمڙي تي رش، خارش ۽ دليل. اها مون کان انتهائي ناراض هئي، ۽ اونهاري ۾ اهو سڀ بگڙيل هو: هن کي هڪ دلال جو وقت نه هو. مان ڊاڪٽر تي ويو، ۽ هن مون کي هڪ خاص طور تي هڪ قيمتي پيچيده پيچيده نه آهي، جيڪو هاڻي هڪ خاص دواساسيٽيڪل عزم ڪري ٿو. ۽ جيئن هٿ ختم ڪيو ويو. مان فارميسيز ۾ ڪريم ۽ شيمپو پڻ خريد ڪندو آهيان.
مون اڃا تائين پلاسٽڪ آپريشن نه ڪيو آهي پر بوٽوڪس کانسواء ڪم نه ڪيو. پر چاقو هيٺ کان بهتر بوٽوڪس. عام طور تي، جيڪڏهن آئون پنهنجي ظاهري شڪل ۾ ڪجهه ترتيب نه ڏيندس، مان سرجن ڏانهن ويندس. فنڪار پنهنجن مداحن لاء هڪ مثال هجڻ گهرجي.
جيڪڏهن مون کي هڪ ڏينهن موڪل آهي، ته هن جو اهو مطلب ناهي ته مان ڪوڙ ڳالهائيندس. 28 سالن کان آئون هر صبح اسٽيڊيم 3-4 ڪلوميٽر ۾ ڊوڙندو هوس، ان کان سواء رهي نه سگهيو. جيڪڏهن مون کي جوگ نه هجي ها، مون کي خراب طريقي سان محسوس ڪيو. عام طور تي، مان اونهاري ۾ راندين کي پسند ڪندو آهيان. منهنجي گهر جي اڳيان، هڪ الودايل زون، جتي سٺي موسم ۾ آئون سائيڪل تي هڪ ٿلهي تي سواري ڪندو آهيان. سياري ۾، مان اسڪيٽ، اسڪائي واقعي پيار نه ڪندو آهيان، ۽ اهي ڊ afraid ان ٿا، مان ڊ afraid ندو آهيان، منهنجي دوستن کي سواري تي وڃڻ گهرجي. مون تلاء ۾ ترڻ لاء هلڻ لاء سوچيو، پر مان know اڻان ٿو ۽ جائزو وٺڻ. ان جذبي ۾، منهنجو مشقت منهنجي خلاف ڪم ڪري ٿو.
مان ڏاڏي جي وڏي احتياط سان وڏي احتياط سان علاج ڪندو آهيان. مون کي ياد آهي نن childhood پڻ ۾، ڏاڏي جي صلاح تي، وارن جي مشوري تي هڪ ڪنڌ ماسڪ ٺاهيا. مون کان ڏا sm و خوشبودار پياز جيڪي هر ڪنهن کي فٽ ۽ روئي ٿو. ان سان گڏ، مشوري تي بال تي هڪ انڊين ماسڪ ٺاهي وئي. نتيجي تي، ان جي پاڳن سان ويهڻ شروع ٿئي، پرواز وڏي پئماني تي مون پاڙي کي ان جي وارن کي ضرورت نه هئي. اهڙي تجربن کان پوء، مون فيصلو ڪيو ته آئون پنهنجي ٻارن کي روايتي دوا استعمال ڪرڻ جي صلاح نه ڏيندس.