"مون وٽ ادب سان تعلق جي هڪ ڊگهي تاريخ آهي. آخرڪار، مان ٻاهران ٻاهران آهيان، سوئٽزرلينڊ ۾. ۽ اتي پڙهڻ غير مقبول آهي، خاص طور تي اسڪولن ۾. پوء اسان ماسڪو ۾ وياسين، ۽ پهريون ڀيرو مون گهٽ ۾ گهٽ ڪنهن طرح پڙهيو ۽ روسي ۾ لکڻ سکيو. نائين درجي ۾ مون کي خارجيٽٽ ۾ منتقل ڪيو ويو، ۽ پوء ادب جي عظيم طاقت کوليو ويو. مان صرف خوش قسمت هوس: مون وٽ هڪ ماهر استاد هو جيڪو اسڪول جي پروگرام تي ملتوي ڪيو ويو ۽ مون کي ادب جا بهترين نمونا ڏيکاريو. پوء مون اهو محسوس ڪيو ته پڙهڻ زندگي ۾ هڪ حقيقي جذبو ٿي سگهي ٿو!
پنهنجي ادبي تعليم ۽ منهنجي پيء کي پنهنجو هٿ رک. اسپيڊ هائوسر جي ڪم مان، ڪو مسئلو ناهي ته اهو ڪيئن عجيب نظر آيو، هن مون کي اهو سمجهيو ته اهو سٺو ڪتاب ڏنو. حقيقت اها آهي ته ان وقت مون کي هڪ تمام گهڻي وجود واري سوال طرفان عذاب ڪيو ويو، جنهن جو جواب مون کي گهڻو وقت ۽ ٻين کي ناراض ڪري رهيو هو. ۽ پوء پيء مون سان ڪتابي دڪان تي ويو، ٽماڪي شورشار کي ڪايو ۽ منهنجو هٿ ڏنائين. مان پوء حيران ٿي ويو: اهو چاچا هڪ جملي سان منهنجي سڀني مسئلن جو فيصلو ڪيو! پر حجم پنهنجو پاڻ کي وڌيڪ صفحن سان ٽي سئو آهي، اهو ڪيترو دلچسپ دلچسپ شيون اتي ڳولي سگهجن ٿيون!
پوء جڏهن مان گهڻو پڙهڻ شروع ڪيو. هي منهنجو پسنديده مشغلو آهي: مان ٽي وي نه ٿو ڏسان، مان راندين نه ڪندو آهيان. تنهن ڪري مان توهان جو هر مفت وقت ڪتاب سان گڏ بيٺو آهيان.
مان به موڪلن تي پڙهڻ پسند ڪندو آهيان. ۽ مون وٽ ڪجهه صلاح آهي انهن کي جيڪي هاڻي اونهاري جي موڪلن تي آهن. جڏهن اسان ٻئي ملڪ ۾ وڃي رهيا آهيون، مقامي ليکڪن جي ڪتابن کي اسٽاڪ ڪري رهيا آهيون، يا ملڪ جو دورو ڪرڻ بابت ڪم ڪري ٿو. اسان ضمانت ڏين ٿا: جذبات روشن ٿيندا، ڇاڪاڻ ته توهان جي تاثرات هن جي عظيم دنيا جي خيالن سان گونججي ويندو. بس اهو وڌيڪ نه ڪيو. ۽ مون هڪ ڪهاڻي هئي: مان سودو سمنڊ ۽ گودام ۽ گودام بابت ڪهاڻين تي ڌيان ڏيان ٿو، جنهن کي توهان جي ويجهو ئي يقين ڪيو وڃي ٿو. مون کي هوٽل جي استقبال تي ڇوڪرين جو تعجب آهي، جڏهن مون کي سولو پوسٽ تي وڃڻ شروع ڪيو، ڇاڪاڻ ته مون کي تمام گهڻن گلن جا رنگ پيش ڪرڻ گهرجن.