ميانمار ۾ شهر، جتي سڀئي غير ملڪي اچن ٿا، جيڪي ٿائلينڊ ۾ رهڻ چاهيندا آهن، اهو آسان طريقي سان، ڪبو (ڪلووت) سڏيو ويندو آهي. هڪ دفعو، جيتوڻيڪ برطانوي قاعدي جي دوران به، هن هڪ فخر جو نالو وڪٽوريا جو نقشو هو - اهو مين لينڊ برما جو ڏاکڻي پوائنٽ هو. 1948 ۾، اھو ھوشيدو حاصل ٿيندو، ادارد اڇليا ويا، ۽ اهو لٽريج ويٽ لاء. تنهن هوندي، جيڪڏهن توهان پرڏيهي ماڻهن کان پڇيو، انهن مهيني ۾ هڪ دفعو جڳهه تي دورو ڪيو، واضح جواب انتظار ڪرڻ جي آهي. ماڻهون ۾ هتي ايندا آهن - پاسپورٽ ۾ اسٽيمپس ۽ فوري طور تي، پنجن منٽن کانپوء، پوئتي روانگي. ڪيترائي لوھ جي باهه کان ٻاهر نه وڃو، جنهن جي پويان، حقيقت ۾، ميانمار شروع ٿئي ٿو. ڪسٽم آفيسرن کي اڳ ۾ ئي هن جي عادي ٿي چڪي آهي، تنهن ڪري اهي عام طور تي ٻه اسٽامپڪس فوري طور تي، ملڪ ۾ داخل ٿيڻ لاء.
اڌ ڪيف پاڻي تي صحيح آهي. سچ، ايشيائي وينس جو شهر ٻولي کي نٿو بدلائي ...
تنھنڪري، اھي پڻ منهنجي لاء ٻي سنگم جي ضرورت نه آھي - مون ڪجھ دير ڪرڻ لاء فيصلو نه ڪيو ويو، "ھن کي حيرانگي سان محسوس ڪيو ويو،" ھن کي حيرانگيء سان. تقريبا اڌ آفيس ٻه پاگل چاچي کي ڏسڻ لاء فرار ٿي ويو - مان ۽ منهنجي ماء. پر اهو مون کي بي انتهاياتي غير منرر نه لڳيان: هڪ نامخري ملڪ ۾ هئڻ ۽ اڃا گهٽين گهٽين جي چوڌاري نه وڃڻو.
... جيتوڻيڪ ڪجهه عمارتون تمام خوبصورت آهن.
يقينا، ميانمار جي مشهور جڳهن ڏانهن، جيڪو هاڻي س world ي دنيا بابت ڳالهائي رهيو آهي ۽ جتي سڀ مسافرز آهن، ڪيف کان نه وڃ. پهرين، ٽرانسپورٽ لنڪس جي گهٽتائي جي ڪري. ٻيو، موجوده پابندي جي ڪري: ڪجهه عجيب قانونن جي مطابق، هر شي کي هن ڳوٺ ۾ گهٽجي ويو آهي، جيڪڏهن توهان پنج ڪلوميٽر کان وڌيڪ بندرگاهه کان ٻاهر ٿي سگهو ٿا.
اتي ڪيفٽن ۽ جڳهن ۾ آهن جيڪي توهان کي ضرور ڏسڻ گهرجن.
اهو چيو آهي ته ماترظالر جي حڪومت جو هاڻوڪو اونهارو ملڪ ۽ روه کان گهيرو ڪرڻ جي اجازت آهي، پر انهن جي پنهنجي تجربي تي پڻ نه هجي.
ڪنهن به صورت ۾، اسان کي صرف هڪ اڌ ڪلاڪ پنهنجو پاڻ کي مقامي ڪشش سان واقف ڪرڻ جي لاء هو، (اسان اسٽيفن جي فيڊنگ شيڊول سان جڙيل آهيون). ۽ جيتوڻيڪ ماڻهو يقين ڏيارين ٿا ته ڪوبنگ - افسوس، نه، اهو به نه، اهو ئي آهي ته اهو ڪجهه ڏسڻ ۾ آيو آهي ...
جاري رکو ...
هتي اولگا جي پوئين تاريخ پڙهو، ۽ اهو سڀ ڪجهه شروع ٿئي ٿو - هتي.