"म मेरो विचारमा रूढीवादी छु। तसर्थ, मलाई लाग्छ कि एक महिला वास्तवमा भान्छामा एक ठाउँ हो। मलाई थाहा छ फेमिनिस्टहरू को दृष्टिकोण को दृष्टिकोण बाट, यस्तो अनुमोदन भयानक देखिन्छ। तर म सजिलै धर्मीकरण गर्न सक्छु।
भान्साकोठा परिवार हार्दिक हो। यो सत्य हो कि उहाँ अब टाढा हुनुहुन्छ, उहाँ प्रधान-आदिम हुनुहुन्छ, जहाँ वास्तविक आगो जलिरहेको थियो। जे होस्, ती महिलाले अझै महसुस गर्छिन् कि उनीले लाभ लिन सक्छिन् कि उनीले लाभान्वित गर्न चाहेको भान्छामा छ, सान्त्वना सिर्जना गर्नुहोस्, जे होस् आफन्तहरू। यसबाट म एक महिला जीवनका अन्य क्षेत्रमा कुनै ठाउँ छैन - स्कूलमा, डाक्टरको कार्यालयमा (प्राकृतिक रूपमा, यो एक बिरामीको रूपमा छैन), अन्तरिक्षमा र कला मा राम्रो छैन।
त्यहाँ महिला छन् जसको भान्छाको व्यवस्था हुन्छ र पूर्ण रूपमा कब्जा गर्दछ। यो गृहिणी। तिनीहरू विश्वास गर्छन् कि घर उनीहरूको कलिंग हो र यसलाई हल्का जटिल जटिल अनुभवहरू अनुभव नगर्नुहोस् जुन उनीहरू काम र सार्वजनिक जीवन मा भाग लिदैनन्।
त्यहाँ महिलाहरू छन् जसले काम र घरधनी समस्याहरूको बीचमा फुट्छन्। तिनीहरू राम्रो गर्न खोजिरहेका छन् र अरू केहि। कहिलेकाँही, कठिनाई र भावुक इच्छाको साथ कठिनाईको साथ, उनीहरूको किसान र परजाक बच्चाहरूलाई टाढा पठाउँदछ, जसले सहयोग गर्दैन। तर तब अनन्त, दयालु र कोमल यस मा जीत। र उनले आफ्नो कठोर डगलाई अगाडि बढाउँछिन्। मलाई लाग्छ कि त्यस्ता महिलाहरूले धेरैलाई माया गर्छन्। र ती पुटीहरू जसले पासस्कीको म्यागजिनहरू सिकाइदैनन् आफैलाई प्रेम गर्न र यस अलवादको आनन्द लिन्छन्।
र अन्तमा, त्यहाँ महिला छन् जसले घरपरिहरूले घृणा गर्छन्। तिनीहरू विश्वास गर्छन् कि महिलाले सिर्जना गरेको होइन, र रसिबेशनले क्यारियर बनाउँदछ। त्यस्ता प्राणीहरूमा म दु: खी छु, दयाले मिल्दछ। मलाई लाग्छ कि आत्माको गहिराईमा तिनीहरू दुखी छन्, यद्यपि उनीहरू विपरीत छन्, किनकि ती सबै मानिसहरू कायर हुँदैनन् र उमाल्दैनन्। बिहानको बिहान सबेरै काम गर्ने महिला गन्तव्य होइन। यद्यपि यदि नारीवादीहरूले यी लाइनहरू पढ्दछन् भने, तिनीहरूले मेरो अनुहारमा थुनिष्ट गर्न सक्छन् र म केही बुझ्दिनँ भनेर भन्न सक्छु।
म मेरी श्रीमतीसँग भाग्यशाली थिए। हामी चालीस छ वर्षसम्म सँगै इनना छौं। पूर्ण रूपमा बिभिन्न कारणहरूमा घोटालाहरू थिए, तर कहिले पनि - किनभने उनी भान्छाले भरिए। मलाई थाहा छैन कसरी पकाउने। र उनी माया गर्छिन्। सिद्धान्तमा, म अप्रभावित रूपमा - म आफैं म्यानरेलोनियम उमाल्न सक्छु र कागजात ससेजमा काट्न सक्छु। र सबै ठीक छ। त्यसैले म खान्छु जब मेरी श्रीमती कहीं पनि छोड्छन्। र जब यो फिर्ता आउँछ, यसले अक्सर मलाई बॉर्टिट, पाणफ, खाकापुरसँग प्याक गर्दछ। मेरो नाति सत्रस वर्षको छ। आमा उनी पूर्ण रूपमा पकाउँदछन्। तर ऊ अझै पनि उनको हजुरआमालाई बोलाउँछ र उसको मनपर्ने सूप पकाउन चाहन्छ। र त्यसपछि आफैलाई आउँछ वा प्रावधानको प्रावधानको साथ बुबालाई पठाउँदछ।
भान्साकोठा काम हो। यो बेकिंग पछि मात्र एक महिलाको विज्ञापनमा मात्र हो। साधारण जीवनमा, उनी थकित र भिजेको हुनेछ। र त्यसपछि केही पनि हुने छैन, म त्यस्तो हुनेछैन: "मैले फर्किसक्यौं, जब मैले तयार पारेको थिएँ," सामान्य तयारी। ठिक छ, यो सकियो - अब तपाईं गाउन। होइन, खान छैन।
महिलाहरू धेरै उल्लेखनीय छैनन्। म धेरै गर्न सक्दिन। तीन घण्टा पास भयो - र मैले पहिले नै फायरबक्समा केहि फ्याँक्नु पर्छ। उनीहरू दुर्व्यवहारलाई गलत तरिकाले सम्झन सक्छन् यो महत्त्वपूर्ण आवश्यकतालाई रातको नजिकको आवश्यकता र केही प्रकारको घाँस काट्नुहोस्, बम्प सफल-कफी। र तिनीहरूसँग पूर्णतया भरिएको बहाना पनि छ: "मसँग एक हुन सक्दैन।" यो हुन सक्छ! म एक्लो पूर्ण शान्त शान्त छु।
अर्केडी छोराहरूसँग yining। नोट: भान्छामा!
फोटो: व्यक्तिगत संग्रह
तर मेरी श्रीमती अझै भाग्यशाली थिए। तर त्यहाँ एक व्यक्ति को एक कोटी छ जो यसको मेनूसँग धेरै सम्बन्धित छन्। तीन विद्शनीको खाजाको आवश्यक छ र नेपोगसँगै सेवा गर्दै। सॉसेजहरू अपमान र मर्यादाको रूपमा बुझ्दछन्। मसँग एक साथी छ जो हालसालै अमेरिका गए। जब पत्नीले आफ्नो सहारा पूरा गरे, उनले तिनीहरूलाई पछाडि फ्याँके। अद्भुत दम्पती! स्पष्ट रूपमा स्पष्ट रूपमा, तर चालीस सात बर्षसम्म एक अर्कालाई प्रेम गर्नुहोस्, यद्यपि यो हरेक दिन झगडा भएको छैन। सॉसेजहरू हतारिती, भाँडा माझिन्छन्।
कहिलेकाँही महिलाहरू उभिन सक्दैनन् र हड्तालहरूको व्यवस्था गर्दैनन् - मँ, तिनीहरू भन्छन्, खाना, थकित! केही पतिहरू भन्छन्: "ठीक छ, तपाईं चाहनुहुन्न - कुनै आवश्यकता छैन। म क्याफेमा खान्छु। " र प्रायः हप्ताले घरबाहिर खानेपानको लागि पारिवारिक बजेटबाट पैसा खर्च गर्दछ, जबकि पत्नीले सचेत र स्टोभमा फर्कन्छन्। अरू पुरुषहरू अझ साधारण छन् - निधारमा तुरुन्तै पत्नीले चिनाउँछिन् र उनी शान्त छिन्। होइन, राम्रो, सधैंभरि, म मृत्युको बारेमा कुरा गरिरहेको छैन।
मलाई विश्वास छ कि पतिले खुशीको साथ हुनु पर्छ, रोटी ल्याउनुहोस्, फोहोरमा उत्पादनहरू किन्नुहोस्। तर भान्छामा जन्तुहरू एक्लो हुनु पर्छ। दोस्रो अनावश्यक छ। कुनैसुकैसुको कुनै सासु वा पति हो जस्तोसुकै भए पनि।
उनका मान्छेहरूको मासमा, महिलाको खिल्ली उडाउन र यसलाई सदाको लागि भान्छामा लक गर्न। यद्यपि उनको महिलाको प्रकृतिले मानिस भन्दा बढी स्थायी। मजाई हामी जीवित छौं। जे होस्, हरेक दिन म दुई दिनको लागि परमेश्वरलाई धन्यवाद दिन्छु: उनको लेख्नको लागि र एक महिलाको जन्म भएको छैन। "