हामी सबैले खुशीलाई सहजै सहज केन्द्रको आनन्दको रूपमा बुझ्न चाहन्छौं, यद्यपि सहजताको सन्तुष्टि मात्र हो, खुशीको छाया मात्र हो, खुशीको छाया, खुशीको खोजीमा र सन्तुष्टि छैन ।
महान हिन्दूले चेतावनी दिईएको - एक व्यक्ति खुशीको खोजीमा छ, तर पीडा पाउँछ। खुशीको छायाको रूपमा खुशीले यसको भ्रम दिन्छ, तर त्यस्तो छैन।
अल्ला सेमेनोवनासोसुकोभका, प्रोफेसर एमसुका
सेवा सामग्री थिच्नुहोस्
खुसी हुन, तपाईंले खुशीको लागि पर्खनु पर्दैन।
यस्तो आश्वासन दिन्छ: "यो प्रतिज्ञा गर्छु कि यस्तो छ:" म मेरो निम्ति कति लामो प्रतीक्षा गर्न सक्छु? लक्ष्य कति टाढा छ? किन म यति लामो समय पर्खनु पर्छ? किन अन्यले पहिले नै आनन्द प्राप्त गरिसकेका छन्? "
त्यसो भए, फलदायी यातनाहरू प्रेरणादायक पारिश्रमिक, हामी एक हजार र एक समस्या स्वयंको लागि बनाउँछौं र अधिक र अधिक दुखी हुन्छौं। व्यवस्था भनेको तपाईको आशामा बढी दु: खी छ, यो आशा रहनेछ - यो आशा रहनेछ - किनकि रचनात्मकता, विजय, खुशी, खुशी, खुशी एक दुखी दिमागमा हुन सक्दैन।
आनन्द सधैं मायालु इच्छाको पूर्ति हुँदैन। आफ्ना ईच्छाको डरले, किनकि यो त्यो मार्ग होइन जसले तपाईंलाई खुशीमा पुर्याउँछ।
जब हामी खुसी हुने मौकाको बारेमा सोच्दछौं, खुशीको अवरोध एक अपूर्ण चाहना हो। तर हामी कस्तो किसिमको चाहना गर्छौं? अर्थ र हामी के को लागी के को परिणाम बुझ्ने? आफैंलाई चिनेन, एक व्यक्ति निश्चित गर्न चाहनुहुन्न कि उसलाई साँच्चै खुशीको अनुभव ल्याउन सक्छ।
एक व्यक्तिको चाहना उसको दिमागको अंश हो, जुन उसको भित्री संसारको भाग हो, जुन आफैंलाई थाहा छ, यद्यपि एक व्यक्ति विपरितको बारेमा निश्चित रूपमा निश्चित छ। र यदि एक व्यक्ति पूरा हुनेछ भने, यो बाहेक, उसले पूरै मार्गबाट हतारमा राख्नेछ र आफ्नो भ्रममा टाढा जान्छ, उसको गल्तीमा टाढा जान्छ, यस्तो इच्छाको पूर्तिले उनलाई खुशी दिनेछैन। एक व्यक्तिले अज्ञानताको "कालो प्वाल" निश्चित गर्दछ, भित्री प्रकाशको स्रोत को लागी बाटो खोल्ने अवसर धेरै को अवसर गुमायो - आत्म-चेतना। सबैजना खुशी हुन चाहन्छन्, तर तपाईं कसरी अनुग्रह, खुशी, खुशी पाउन सक्नुहुन्छ, यदि तपाईंलाई थाहा छैन भने के?
उत्पत्ति खुशीको मुख्य मापदण्ड हो।
एक व्यक्ति खुसी हुन्छ जब उसको चेतना र व्यवहारमा सम्पर्कमा पुर्याउँछ, आफ्नो अस्तित्वको सारको साथ।
न त सबै भन्दा न्यायसंगत सामाजिक संरचना, न आर्थिक कार्यहरू, न उचित सूचिका, न विशेष राजनीतिक नारा, न त विज्ञान, न त शिक्षा, न त प्रगतिशीलताका बहुमत, न त, मित्रता, कुनै प्रेम आफैंले एक खुशीको मान्छे बनाउँदैन।
खुशी तपाईसँगै बस्न सिक्ने प्रयास हो, वरपरको संसारको सुन्दरता महसुस गर्ने क्षमताको विकास। खुशी भनेको आफैलाई बुझ्दा!
आन्तरिक निष्ठाको सामना गर्दैछ केवल एक व्यक्ति समानुभूति देखाउन सक्छ, आफूलाई महसुस गराउन र उहाँको वरपरको संसार खुशी हुन्छ। एक मानिस एक्स्टेसी अनुभव गरीरहेको छ कि उहाँ सोच्नुहुन्छ भन्ने विचारबाट उनी चिन्तित हुन सक्दैन। खुशी हुन, उसले निरन्तर आत्म-चेतना र अनुभवको साथ समर्थन गर्दछ, प्राकृतिक, सामाजिक र आन्तरिक संसारमा चीजहरूको सुन्दरता कसरी महसुस गर्दछ।
अध्ययन गर्न र व्यक्ति र व्यक्तिको जीवन परिवर्तन गर्न सचेत प्रयासहरू बिना खुशीको कुरा असम्भव छ। बीटथेरापीमा, आनन्द उच्च सचेत खुशीको रूपमा बुझिन्छ, आत्म ज्ञान र आत्म-अनुभूतिको आनन्दको अनुभवसँग सम्बन्धित छ, जुन विकास र विजयको आनन्दमा रहेको छ। आफैं आफैं पनि।