Is iondúil go mbíonn turraing ag duine ar dtús in Oirdheisceart na hÁise, ag radharc na dtorthaí áitiúla. Longans, Lychee, Rambutans, Mangosteins, Tamarinds - Uaireanta níl sé soiléir conas is rud éigin, dalta é, le spící nó i sciobóil bheaga. Agus níl sé seo le trácht ar na bananaí is gnách, na pineapples, oráistí. Cé go bhfuil iontas orm go pearsanta go bhfuil siad seo, is cosúil gur gaolta agus torthaí dúnta é. Toisc go bhfuil fócas níos mó ag baint leis anseo. Watermelon le croí buí nó banana le cnámh, - aontú, tá sé go hiontach.
Cé go bhfuil an samhradh sa Téalainn ar feadh na bliana, tá cuid acu dothuigthe (ar a laghad go pearsanta domsa), cuirtear an réimeas eile in ionad am an tséasúir amháin.
Ar dtús, níl sé soiléir conas a bhíonn sé gruagach ...
A thuiscint go bhfuil ag pointe éigin a tháinig sé, mar shampla, tá an mango am, ar a bpraghas. Ó 100 cileagram baht tá siad níos saoire ná 35. Ach ansin tógann sé suas go tobann. True, tar éis a bheith ina gcónaí sa Téalainn in aghaidh na bliana go leith (i láthair na huaire), níor fhoghlaim mé riamh a thuiscint, cén mhí amháin nó aibíonn torthaí eile. Agus ní dhéanann an fhaisnéis a fhoilsítear do thurasóirí ar chúis éigin go hiomlán leis an méid a fheicim i ndáiríre.
... agus dalta.
... Ach cén t-am a thiocfá go dtí an Téalainn, i gcónaí agus i ngach áit buailfidh tú leis, na torthaí is iontach agus uathúil. Ní fhilleann siad air, socraíonn siad féilte ina onóir. Mar sin féin, is é a stricken cosc a chur ar an óstán agus ar bord an aerárthaigh, ag bagairt fíneálacha ollmhór. Is finscéal fíor é Durian, rud a thugann comhairle do gach duine go litriúil chun iarracht a dhéanamh féachaint ar an tír aoibh gháire.
Is iad na pineapples sa Téalainn ná roinnt cineálacha a chomhdhlúthú súl.
Mar sin, admhaím mar atá i Spiorad: Durian, a dtugtar an "rí torthaí", nach bhfuil mé go pearsanta proged go pearsanta. Creidtear go bhfuil sé uafásach ar an mboladh, ach an blas foirfe. Tá Durian Faceless an-deacair. Creideann duine éigin - stocaí salach. Ach go pearsanta, is maith liom a leithéid de shainmhíniú, a fuair mé ó thaistealaí na Breataine gan ainm ar an XIX haois. Seo meastachán óna nótaí taistil de réir SIAM: "Is cosúil go n-itheann tú scadán le cáis le múnla thar shéacmhainn oscailte."
Le níos déine, tá sé toirmiscthe go dtarlóidh sé sna hóstáin - toisc nach dtéann a bholadh a mhalairt go deireadh.
I mbeagán focal, tá sé fós torthaí. Cén fáth a bhfuil spleodar den sórt sin timpeall air? Níl aon fhreagra agam. Is cuma cé mhéad a rinne mé, ag sárú fáis agus míchompord inmheánach, ní raibh iarracht air, tá an t-imoibriú mar an gcéanna: Fu, cad é a mhúchadh. Agus níl an pointe fiú sa bholadh (má tharla sé, níl roinnt cáiseanna Fraincise níos lú ná mar seo maidir le Duriana). Díreach sa chás seo, is cosúil domsa go bhfuil an t-ainm díreach fíor. I mbeagán focal, cuir amadán linn, tá amhras ann. Agus faoi bhlaosc an "rí torthaí", rud milis le blas gairleoige agus bogha. Fanann ceann amháin dothuigthe: cén fáth a n-itheann an thais iad féin Durian le mór, a rá, goile.
Watermelons buí a chloíonn ár bpáistí.
B'fhéidir go n-osclóidh an fhírinne dom ar bhealach éigin níos déanaí. Bhuel, cé gur fearr lenár bpáistí rud éigin níos traidisiúnta - fíonchaora nó watermelons buí. Sea, agus mé féin, chun filleadh ar mo mhéideanna réamhbhreithe, ag pointe éigin beagnach aistrigh go hiomlán go dtí aiste bia úll-watermelon. Mar sin féin, ní leor é seo, agus ansin tháinig na rudaí Téalainnis go dtí an tarrtháil ...
Ar lean ...
Léigh an stair roimhe Olga anseo, agus nuair a thosaíonn sé go léir - anseo.