Пры ўсім магутным дамінаванні фэнтэзі-баевіка на «Эмі» быў адзначаны здаровы ажыятаж вакол самых розных жанраў. Другім фаварытам экспертаў стаў міні-серыял «Амерыканская гісторыя злачынстваў. Замах на Джані Версачэ ». Ліха закручаны атракцыён з ганарыстасці, вар'яцтва і нораваў у свеце вялікі моды выйграў у сямі намінацыях - і ўсё гэта без батальных сцэн і спецэфектаў!
Калі ж пры ацэнцы серыялаў выкарыстоўваць такі эфектыўны крытэрый, як гучнасць смеху, то тут па-за канкурэнцыяй «Дзіўная гісторыя Мейзел». На двары 50-е, і яўрэйская хатняя гаспадыня пасля няўдалага шлюбу вырашыла стаць зоркай стендапа. Ужо смешна, але ў самім серыяле усё значна смяшней. Да таго ж ад Рейчел Броснахэн проста вока не адарваць, асабліва калі яна жартуе на тэмы, якія часам характарызуюць як похабные. Менавіта ў гэтыя моманты хочацца забыцца пра Джона Сноў ...
Іншымі героямі «Эмі» сталі: дэтэктыў «Амерыканцы» - пра савецкіх выведніках, якія маскіруюцца пад звычайную амерыканскую сям'ю; нашпігаваны стралянінай і амаль экзістэнцыяльнымі пачуццямі «Барні», дзе галоўны герой - наёмны забойца, які марыць пра акцёрскую кар'еру; нарядная гістарычная драма «Карона» - пра закуліссе брытанскага каралеўскага двара. Цэлых два вестэрна: адзін, «Забытыя богам», - цалкам традыцыйны, хіба што з фемінісцкім падтэкстам; іншы, «Свет Дзікага Захаду», - больш падобны на навуковую фантастыку з хвацкі выездцы. Нарэшце, фантастыка ў чыстым выглядзе - «Чорнае люстэрка».
Цяжка не заўважыць, што імпартны набор серыяльных сюжэтаў трохі адрозніваецца ад нашага. Вядома, ёсць аблашчаная ўвагай «Шпік», вельмі ўдалая адаптацыя амерыканскага «Closer». Але ў астатнім нашы тэлевытворцы відавочна імкнуцца ісці сваім шляхам. Тым не менш у новым тэлесезоне на гэтым нашым шляху захоўваецца верагоднасць нечаканых адкрыццяў.
Сярод мясцовых серыяльных фаварытаў ёсць, напрыклад, нешта накшталт эратычнага трылера аб багатых і тых, хто не супраць пажыць за іх кошт. Ёсць ні многа ні мала вампірская камедыя ў дэкарацыях расійскай глыбінкі. Ёсць чарговае апусканне ў эпоху 90-х. І, вядома ж, вытворчыя драмы, прычым не толькі пра жыццё следчых. Аказваецца, выварат сістэмы адукацыі - той яшчэ дэтэктыў.
Няма нічога дзіўнага ў тым, што імпартны і мясцовы серыяльныя светы - пакуль дзве розныя планеты. Мы і жывём з імі на розных планетах - чаму тут здзіўляцца? Аднак траекторыі арбіт гэтых планет патроху збліжаюцца. І ў кожным новым нашым тэлесезоне знаходзяцца праекты, якія, па меншай меры, апраўдваюць працу над імі. Трэба нешта няшмат: калі жарты, то не зусім агідныя, а калі дэтэктыў, то без настальгіі па «ментовско войнам».