Фінальнае шоу сезону выдалася вельмі эмацыйным. Здаецца, усе былі гатовыя да сюрпрызаў, але ў выніку гэтыя сюрпрызы шматлікім падаліся зусім непрыемнымі. Перамога Микеллы Абрамавай, дачкі спявачкі Алсу і банкіра Яна Абрамава, спарадзіла цэлы дзевяты вал абурэння. Схема народнага гневу ўжо звыклая - сапраўдныя таленты заціскаюць, а отпрысков багатых і знакамітых купляюцца першыя месцы.
Не выключана, што падобная логіка мыслення часам апраўданая, аднак калі ўспомніць фіналы ранейшых сезонаў праекта, то прыкметы несправядлівасці і спецыфічнага галасавання можна знайсці ў кожным з іх. Але тады амаль усе маўчалі, а цяпер маўчаць не хочуць. З-за прагі справядлівасці? Хутчэй па прычыне класавай нянавісці.
Нянавісць да багатым і знакамітым - прыкмета невялікага розуму, вельмі беднай фантазіі і мноства комплексаў. Па-іншаму складана растлумачыць патокі бруду, якімі хейтеры паліваюць у агульным-то мала знаёмых ім людзей. Наша усёпаглынальная нянавісць збольшага вытлумачальная непралазным расійскай галечай, з якой не можа выкараскацца ледзь не палова насельніцтва. Але нават гэта не надае злосці ніякага шарму. Можа быць, у выпадку з дзіцячым «Голасам» і праўда ёсць аб'ектыўныя прычыны для абурэння?
Як атрымалася, што ўдзельніца, якая зусім не выглядала безумоўным трыўмфатарам на фоне канкурэнтаў, перамагла з самым вялікім адрывам за ўсю гісторыю праекта? Асноўных версій дзве.
Першая, медыйная. Знакамітая мама папрасіла сваіх знакамітых сяброў заклікаць мільёны падпісчыкаў у сацыяльных сетках галасаваць за Микеллу. І гэта спрацавала.
Другая, злачынна. Шляхам рознага роду тэхналагічных і адміністрацыйных махінацый было справакавана масавае галасаванне за аднаго ўдзельніка. Толькі так можна растлумачыць неверагодную розніцу ў атрыманых галасах.
Вынікі расследавання абяцаюць апублікаваць на працягу месяца, але ўжо цяпер цалкам відавочна, што праект панёс велізарны репутацыйную страты. Нават калі не пацвердзіцца полууголовное махлярства (у гэтым выпадку больш за ўсё шкада юную спявачку, у патэнцыйнай кар'еры якой назаўсёды застанецца не самая прыемная кіраўнік), то пры адборы на наступныя сезоны дзіцячых «галасоў» было б лагічна ўвесці свайго роду фэйс-кантроль і па магчымасці не прымаць на конкурс зорных дзетак.
З іншага боку, як жа іх не прымаць. Наша публіка так любіць глядзець і перемывать косткі уладальнікам знакамітых прозвішчаў, прыносячы такім чынам выдатныя рэйтынгі праектах. Шкада, што перемыванием костак усё і заканчваецца. Давайце шчыра прызнаемся, мала хто з нас у ходзе пятнічнага фіналу ўзяў тэлефон і прагаласаваў за таго, каму ў выніку не дасталася перамога. У гэтым і заключаецца асноўная праблема. Мы добрыя ў кухонных баталіях, а не на выбарчых участках, мы не любім галасаваць і менавіта таму так часта прайграем.